Astroliza

[Gloinnen]

Zaczyna się zawsze tak samo. Od prośby o wszystko,
później jest – żeby tylko. A w końcu wybiegam w miejską
nieskończoność.

Jaskrawe światła witryn prześlizgują się po twarzy
zamiast dotknięć w myśli. Jaśniejszych
o setki przebytych kilometrów
i nieporadnych zdań.

Odcięłam im drogę ucieczki. Pozostaną w ukryciu,
nabierając kolorów wykreślonych z widma. Nie zdążyłeś
nazwać. Nawet dla żartu, by celnie trafić w północ.

Słowa przeniesione na niebo, już poza zasięgiem
ust i palców. Migoczą bezpowrotnie.

Tylko patrzeć. Gdy oddech
miota się w czasie.


____________________
Glo.

[lczerwosz]

Jaskrawe światła witryn prześlizgują się po twarzy zamiast dotknięć w myśli

dotknięcie w myśl, dotknięcia w myśli, kogo czego: dotknięć w myśli. Ale może być: prześlizgują się po twarzy zamiast dotknięć, w myśli, co tak samo prawie wygląda, z dokładnością do przecinka.

Pozostaną w ukryciu, nabierając kolorów wykreślonych z widma

Zakazane kolory, tego nie wymyśliła komuna ani najgorsza dyktatura, na przykład dekretem o delegalizacji niektórych kolorów. Owszem flagi, znaki, symbole bywają zakazywane. Problem ciekawy sam w sobie.

Nie zdążyłeś nazwać.

Zaklepać dla siebie? Kto pierwszy ten lepszy. Moje, moje.

Nawet dla żartu, by celnie trafić w północ

Złośliwość? Przypomina mi się dzieciństwo, chodziliśmy obok małego domu z okienkiem, do którego codziennie rzucaliśmy kamieniem, takie powitanie. Jak przykro mi się potem zrobiło, gdy poznałem właścicielkę, bardzo miłą i bezradną starszą panią, nie przyznałem się, ale na całe życie w pamięci zostało. No, jeśli się ma choć odrobinę wrażliwości.

Słowa przeniesione na niebo, już poza zasięgiem
ust i palców. Migoczą bezpowrotnie.

Wiersz napisany i opublikowany zaczyna żyć własnym życiem, czyż nie?
Tytuł: Astroliza. Liza to rozkład, śmierć, destrukcja. Sięgasz gwiazd.
Zazdroszczę.

Zaczyna się zawsze tak samo. Od prośby o wszystko,
później jest – żeby tylko. A w końcu wybiegam w miejską
nieskończoność.

Wracam na początek. Co się tak zaczyna? Koniec? Taak.
I zamiast gwiazd, miejska dżungla.

[oskari valtteri]

dla mnie klasyka Glo.
świetne.

[Marcin Sztelak]

Świetny, faktycznie tylko patrzeć. I racja, że zawsze zaczyna się tak samo, nawet jeśli z początku wydaję się, że jednak inaczej.

Pozdrawiam.

[marta zoja]

Piękno, które boli... Twoje słowa Glo.

[Alek Osiński]

O! Zguba się znalazła

Krytykować nie zamierzam, bo Autorka klasa,
zastanawia mnie tylko "zawsze tak samo"

Czy rzeczywiście? Wszystko przecież determinują
ludzkie wybory. Obyśmy tylko nie chcieli
za wszelką cenę determinować się a priori...

celnie trafić

Czy to nie pleonazm?

[Halina S]

Cudny.

[coobus]

Dotarłem do tego wiersza z opóźnieniem, ale na nic nigdy nie jest za późno. Dobry wiersz zawsze będzie magnesem, ten też mnie tu ściągnął za sprawą swojej mocy, na której stronę przeszedłem. Biję brawo

[Henryk VIII]

Poezja utraty. Tekst dopracowany, każde słowo ma swoje miejsce i sens.
Piszesz:"
Odcięłam im drogę ucieczki. Pozostaną w ukryciu,
nabierając kolorów wykreślonych z widma. "
H8

[Bożena]

Mogę jedynie się zachwycać-

Słowa przeniesione na niebo, już poza zasięgiem
ust i palców. Migoczą bezpowrotnie.

-