Renesans

[Koleś]

Pewien portal ogłosił konkurs na tekst (forma dowolna) z okazji Halloween pod tytułem "Żłopaj zło". Wytyczne były proste: tekst musi się trzymać tematu, do tego koniecznie muszą w nim wystąpić określone postacie i miejsca. Ja wybrałem słowa "browar", "wodnik", "polityk", "zioło". Akurat dużo czytałem w tym czasie renesansowych poetów (Kochanowskiego, Szarzyńskiego, Modrzewskiego itp.) i tak mnie natchnęło na zabawę w stylizację renesansowej poezji. To wierszyk, który jest gówno warty, ale świetnie się bawiłem przy jego pisaniu, więc przepraszam, jeśli obniżam poziom tego portalu, ale chciałem się nim podzielić. Tym bardziej, że ku mojemu zaskoczeniu, ta moja zabawa formą zdobyła II miejsce. Zacząłem się zastanawiać, kto tu jest idiotą. Ci, którzy na to badziewie głosowali czy ja. Mimo wszystko dzielę się z Wami swoim koszmarkiem i czekam na miażdżącą krytykę.
Pozdrawiam.

W starym browarze rozprawa między politykiem i czarcim wodnikiem

- Kimże jesteś? Utopcem? Wodnikiem?
- Tym drugim, mości pośle.
- Ach, czyż w starym
browarze do piwa sikałżeś?
- Pełnoś jego już dawno wyżłopał.
- Nie drwij, maro. Pogruchotam kości.
- Wątpisz, ludu wybrańcu?
Za chwilę rozpalą się twoje wnętrzności.
- Szczekasz niczym pies w swobodnym kagańcu.
Ach! Pali mnie! Torsje mnie biorą zdradzieckie!
Złośliwy wodniku, daj odtrutki zioła!
- Bieżaj po nie ku tym, których okradałeś.
Najpierw wyślij do nich swoje epistoła.
- Źdźgam i zniszczę ciebie, plugawy padalcu!
- Takich nędznych ludzi owijam na palcu.
- Czuję jakoby glisty były w moim brzuchu!
- Wyżerają od środka kiszki twoje, panie.
- Aiutare! Quid faciam?
- To, co zawsze robisz...
- Co?
- Żłopaj zło.


Przypisy:
epistoła (gr.) - długi, nudny list
Aiutare! Quid faciam? (łac) - Pomocy! Co robić?

[Gorgiasz]

Mnie się podobało. Nie wszystko musi być serio. Jako żartobliwy utworek świetnie spisuje się w tej roli. Zresztą zauważyłem (z autopsji), iż takie niepoważne trochę, na szybko pisane, zdobywają uznanie i czołowe miejsca w konkursach; nie masz więc powodów do zdziwienia.

Jasne, że to i owo przydałoby się wygładzić, byle nie za gorliwie, bo jeszcze charakter niepowtarzalny straci.
Ale na przykład:

- Tym drugim, mości pośle

Kropki brak.

- Ach, czyżbyś w starym
browarze do piwa sikałżeś?

Doceniam stylizację, ale „czyżbyś” i „sikałżeś” to trochę za dużo w jednym zdaniu. Napisałbym po prostu „sikał”. Albo , jeśli chcesz zachować to słowo, to przerobił „czyżbyś” na „czyż”.

- Bieżaj po nie do tych, których okradałeś.
Najpierw wyślij do nich swoje epistoła.

Powtórzone „do”. Zamiast „do nich” może „ku nim”? Jeśli nawet nie do końca poprawnie... ale wkomponuje się w ogólny charakter utworu.

- Aiutare! Quid faciam?
- To, co zawsze robisz...
- Co?
- Żłopaj zło.

Specyficzne antidotum. Ale może na takiego, to i zadziała. A może nie o to biega.

[Koleś]

Bardzo trafne uwagi, Mości Gorgiaszu, dziękuję za nie uniżenie i rad będę z nich skorzystać.

Pozdrawiam.

[eka]

Fajne!

[panek]

Nie powiem, podoba mi się taka forma poezji. Również utwór przedstawiony przez Ciebie. Świetnie, że korespondujesz nie tylko z formą, ale również ze słowiańskimi pradawnymi wierzeniami. Są demony i inne strzygi.

Gratuluje odwagi i wykonania

[Patka]

Mnie też się bardzo podoba, uśmiechnęłam się.

Pozdrawiam
Patka