szare m

[Leszek Sobeczko]

szare m



co niepokoi przy dawce nieśmiertelnej wiedzy
to uderzania kamieniem o kamień albo inspirujące wyglądanie z okna
na krajobraz ze śmietnikiem w tle

w końcu dość regularnie iskrzy pomiędzy nami
aż po brak miejsca na medale za odwagę

no i te ciągłe udowadniania przy każdej okazji że
nie jest się małpą - bliżej świni która wszystko zje
i płaci z napiwkiem każdą swoją cząstką
do ostatniej kaszanki

[Alek Osiński]

Szare mydło?

Najbardziej Leszku to podoba mi się pierwsza strofa,
ten "śmietnik w tle" nad wyraz wymowny.

nad drugą się zastanawiam, bo kto właściwie
nadaje te odznaczenia za odwagę? Bo musi być
jakaś kapituła mająca uprawnienia.

Ten wybór iluzorycznego mniejszego zła
albo większego zła, między małpą i świnią -ciekawy,

chociaż nie wiem czy koda, nie aż
za bardzo dobitna

[eka]

Próba zamknięcia powtarzalności - szarość, rutyna powtarzających się zachowań w związku, w relacjach, które jednak przetrwają (2. strofa).
O zachowanej dumie w kodzie.
Dobry liryk!
Prawdziwy taki.

Pozdrawiam.

[Fałszerz komunikatów]

Kolejny Twój świetny tekst, który zwrócił mą uwagę.
Peel jest naukowcem.
Brak perspektyw, a bezużyteczne "medale za odwagę" nie napędzają go bynajmniej do działania. Gdy trzeba zawalczyć o godne warunki do pracy, czy bytowania, wena gaśnie w oczach.
A rzeczywistość potrafi szantażować, stawia peelowi wybór, pomiędzy skromnym "szarym m", głodowym wynagrodzeniem, a życiem pod dyktando konsumpcyjnych postaw, co prowadzi do zdobycia "łatwych" pieniędzy. Podejrzewam, że odpowiednie władze nie dają możliwości na dotacje, by peel mógł przeprowadzić badania naukowe w terenie, stąd tak ważna dla tekstu metafora zamknięcia w "szarym m" i rola fragmentu "albo inspirujące wyglądanie z okna".
Teraz nie liczą się utopijne przemyślenia, w cenie jest spojrzenie na świat z komercyjnej perspektywy, by zawalczyć o opłacalne, bo pierwotne cele.
Ciężki to moment dla silnych osobowości - być sobą, pomimo nieprzychylnych warunków.
Oby peel nie musiał już decydować, czy być dla innych małpą, a może świnią.

[Marcin Sztelak]

Ciekawy wiersz, niepokojący tak jak w pierwszej strofie zapisano. Cóż, prawdopodobnie żyjemy w świecie z widokiem na śmietnik.

Pozdrawiam.

[witek kiejrys]

Wygląda na świeży, jeszcze parujący.

Zatrzymał.

[Hosanna]

mnie podoba się wątek świni
która oddaje się do ostatniej kaszanki

płaci każdą cząstką

lecz nie wystarczy
jeszcze z napiwkiem

kim jest ktoś kto tak bardzo chce zasłuży na sens istnienia , w oczach Boga (człowiek jest możne tak odczuwany przez świnkę ) czy może raczej Zjadającego?

[eka]

Przy dawce nieśmiertelnej (dużej) wiedzy szare m - (czytam jak klasyczny metraż, np. em cztery) - takie być w kolorze nie powinno.
Mądrość wynagradza wszystko.

[Leszek Sobeczko]

chciałbym odnieść się do każdego komentarza, ale niech się wiersz pogrąża sam

z serca dziękuję Wam za obecność pod szarym m

pozdrawiam