Przekręcić Śrubę

[barteczekm]

Dziękuję za ocenę mojej twórczości, której po prostu nie znasz, albo nie rozumiesz.
Ale, barteczku, nie znasz się również na psychologii.

Proszę bardzo. Oceniam twórczość nie Ciebie i w związku z tym, że jest on często jakby opowieścią o kimś, o jego przeżyciach nie zaś ogólną refleksją filozoficzną nad światem do tego bohatera się odnoszę. Często wprost piszesz w wierszach o "poecie" i ma on właśnie taki wymiar - majestatyczny, nie godzący się na krytykę, nieomylny nauczyciel - mędrzec. Jednak chyba zbyt bardzo się utożsamiłeś z tym bohaterem, bo powyższy cytat jest znamienny dla "poety" z Twoich wierszy. Nie znasz się w zasadzie na niczym lub nie rozumiesz. Tak by powiedział podmiot opisywany w Twoich wierszach po obiektywnej krytyce. Jeśli nie zdanie "poety" to niczyje. Zbyt mała uwaga i fascynacja jego życiem, odrzucenie jedynie prawdziwej i mocnej miłości to pretekst dla "poety" z wierszy do dokonania dewaluacji.

Cenię innych poetów, o ile nimi są.
Niemniej, w kwestii gniototwórstwa stawiam ciebie przede mną.

Właśnie tak. Tu jest ta ocena przez pryzmat "poety" z Twoich wierszy. Nie są jeśli nie na wzór i podobieństwo Twojego "poety" a jak już ktoś coś to jest zawsze gorszy.

Zdenerwowałam się czytając komentarze Barteczka, gryzie nawet z sanatorium... Wybacz Jerzyk, ale nie mogę przemilczeć. Ten ''poeta'' od kiedy tu przyszedł wprowadza stan wojenny. Jeszcze trochę, a będziemy stać przed nim na baczność.
Dlaczego Barteczek uwziął się na Jerzego, kiedy resztę chwali jak leci?

Komentowanie wierszy to jest krytyka nie gryzienie, wojna, nerwy, uwzięcie się. Kto nie jest gotowy na weryfikację swoich dzieł przez krytyków nie powinien ich publicznie publikować. Jednak dostrzegać agresję, złość i uwzięcie się w obiektywnej krytyce, do tego w miejscu gdzie jest na to miejsce to przesada. Każdy jednak patrzy przez pryzmat siebie.


pozdrowienia z sanatorium

[alchemik]

A jednak mnie.

I dosyć już o mnie, barteczku, bo jeszcze popadnę w pychę.
A jak wiesz, to jeden z siedmiu zacnych grzechów głównych.

Zajmij się, proszę, merytorycznymi komentarzami pod tekstami, albo spróbuj napisać własny wiersz, albo nic nie rób.
Na pewno, jednak, nie oceniaj ludzi pod pretekstem recenzji wiersza.
To, raczej, niedozwolone.
Sam akceptowałem, twój poprzedni post, bez zgody Patki, żeby pokazać twoją przewrotność, miszczu.
Finito!
Wyłączam twoje posty. Nie będą mi się już wyświetlały pod wierszami.

[skaranie boskie]

Widzę, że panowie wiodą poważny spór na temat osobowości szanownego Autora.
Przyznam, że w pewnych aspektach gotów byłbym poprzeć tezę barteczkam, gdyby nie popełnił kilku zasadniczych błędów.
Pominę już takie błędy, jak te:

publicznie publikować

zbyt bardzo

Ważniejsze są merytoryczne.
Upiera się on otóż, i to dość mocno, aby kontestować w swoich komentarza cechy charakteru Autora, podczas, gdy w wierszu on wcale występować nie musi. Zapomina o rozgraniczeniu, jakie należy zachować między postacią stricte literacką (stworzoną przez autora) a nim samym. Utożsamianie autora z peelem jest, częstym niestety, błędem, popełnianym przez niedoświadczonych odbiorców literatury. Barteczekm wielokrotnie podkreśla swoje poczucie misji, polegającej na walce z bezkrytycznym odnoszeniem się do twórczości członków (nieważne - wyimaginowanej, czy rzeczywistej) grupy wzajemnych adoratorów, zapominając przy tym, że krytyka, choćby najostrzejsza, nie powinna być pozbawiona błędnych założeń. Oczywiście, można opisać w niej swoje odczucia towarzyszące czytaniu, jednak nie należy przypisywać ich intencjom autora, a już szczególnie jego osobie. To zupełnie tak, jakby autorowi cyklu thrillerów, poświęconych psychopatycznemu mordercy, próbować stawiać zarzuty kryminalne.
Przyznam, że mnie się wiersz nie spodobał.
Może ze względu na formę, a może na cechy peela, które barteczekm był łaskaw nam ukazać. Ale podkreślam - peela. Nie trafiła do mnie jego spowiedź.
Ale, co tam! Już po trzynastej, czas zacząć żyć.

[alchemik]

Skaranie, oczywiście, że peela, bo to nie autobiografia.
Korzysta tylko z pewnych klimatów.

I mnie się też nie podoba.
Miałem zapisany na dysku i wrzuciłem bez zastanowienia.
Bo nie wyrzucam wierszy do kosza.

[karolek]

To zupełnie tak, jakby autorowi cyklu thrillerów, poświęconych psychopatycznemu mordercy, próbować stawiać zarzuty kryminalne

No chyba, że autor lub autorka jest pisarzem praktykiem i swoją psychopatię wykorzystuje twórczo - lubi zmaltretować, zatłuc, a potem opisuje, inspiracji szuka bardzo aktywnie