kolacja z księżyca

[alchemik]

dwie łyżki oto moja romantyka
ognisko dogasa a więc pospiesz się
zjem na kolację księżyc banię

złowiłem na ćmę żywą gwiazdę piękny okaz
gałęzie drzew swoim szelestem
w zaufaniu zdradziły że się zbliżasz

znajomy komar przysiadłszy na moim uchu
między jednym a drugim haustem z zazdrością
bzyknął - ten to ma szczęście

nadciąga twoja sukienka frunąca z leśnym wiatrem
podzielę księżyc na dwa rogale wystarczy dla nas obojga

[Marcin Sztelak]

Dość ciekawie, chociaż niewiele można zrobić z tym straszliwie już zużytym księżycem, bo przecież jedzono go już wielokrotnie. Za to fraza z komarem odświeżająca mocno.

Pozdrawiam.

[Hosanna]

bardzo podoba mi się końcówka

jest taka dwuznaczna
z jednej strony ukochany chce podzielić się wszystkim pięknym z ukochaną , także księżycem w akcie miłości
z drugiej czyż nie bardziej podzieliłby się kontemplując wspólnie razem niepodzielony księżyc ?

w wierszu jest zatem i pragnienie wspólnoty i pragnienie zachowania czegoś tylko dla siebie
sprzeczne i nieuniknione