Suita w gwiazdach

[Gloinnen]

I.

Dystans. Dłonie nie chcą się szukać poprzez lata świetlne.
Stanęłam w miejscu, na wiadukcie rozpartym
między pierwszym, drugim, ostatnim oddechem,
wymyśl punkt zaczepienia,
linijkę tekstu. Jeszcze się nie poddałam; szklany szlak
bez końca jarząc się w próżni przenika
usta.


II.

Niczym rozżarzone żelazo przyłożone do lędźwi,
twoje imię wrasta w dzisiejszą noc; znów wśród szwów sukienki
dym; oddalenie, zbliżenie, ponowne oddalenie.
Nigdy nie jestem pewna, co przyniosą słowa, jak głębokie wypalą
obrazy; czerwienią na alabastrze

jeśli krew wypełnia przestrzeń między nami*


III.

Nie potrafię odebrać sobie pragnienia, dopóki język
pamięta smak wody, w której myłeś ręce.


IV.

Na każde pytanie odpowiem ci – tak.
Choćbyś domagał się noża w gardło.
Albo dla odmiany – spytaj, czy jestem kurwą.

Nigdy nie znajdziesz we mnie antonimu.
Prosto z mostu. Prawda nas wyzwoli.


V.

Jak spadająca gwiazda, spłonęłam w atmosferze,
nie zdążyłam dotknąć ziemi,
posłusznej twoim krokom. Możesz jedynie pomyśleć życzenie,
zacisnąć pięści. Jeszcze masz czas, lampa błyskowa
zatrzymała bieg wydarzeń.

Śmiech wypełnił suchym lodem korytarze
w planetarium.
Na zawsze.


*Z. Bieńkowski, "Nieskończoność"


____________________
Glo.