Przed pogrzebem Naszej Pani (retrospekcja)

[barteczekm]

Zaświadczam wspomnieniem szesnastoletniego chłopca,
że była czystej krwi Słowianką.
Płynnie falowała,
wzdychanie wąchało rozpuszczone włosy czasami splecione w kłos,
wiało czekaniem formującym piasek.

Związaliście ją nietaktownie. Zanim wciągnięcie na maszt jej (już prawie) starcze ciało,
przy akompaniamencie barw do rytmu miarowych salutów pozwólcie,
niech wyzwoli głos
z myślenia o złotych, wyskubanych zębach w treści podobnych do drewnianych butów.

Już nie faluje a wisi. Nasza Pani.

Pod tę nazwę zepchnięta niesłusznie przykrywającą ziemią
w błękitach kiedyś będzie definiowana przez marmur, pod nim niezmienna cegła.

Jak My wszyscy.

Nasza Pani dla wybranych chłopców z reguły bywała uległa.

Spośród całości widzianej przez lata nauki wybieram ważne jedno
- schemat rozbioru mięsa już grzecznie przyswoiłem,
cała przyjemność po mojej stronie. Proszę Pani.