balans

[biegnąca po fali]

nie odchodź
ogień wsiąka w głąb
trawy drżą pieszczone oddechem

nim kolejny świt rozbije sny
zostań
tam gdzie przysnął czas
na gałęziach szeleszczą nasze słowa

wiem

powidoki ciągną w dół
a jedyny pewnik to lęk wpisany
w każdy życiorys

reszta jest splotem
przypadków
podskórnych wylewów
gdy ściany nachodzą na siebie
przyprawiając o jeszcze jedną fobię

nie ma lepszych dat
miejsc
tylko bezradnie zaciśnięte usta
i przyszłe matki
wygięte w łuk budują mosty
na swoich łonach

[Alek Osiński]

Ciekawie napisane, udana wersyfikacja,
jedyne co bym spróbował zmienić, to końcówka,
bardziej czytam - "budują mosty nad swoimi łonami",
bo to pozwala z dystansem spojrzeć na łożysko,
z którego wszyscy przecież bierzemy źródło...

Pozdrawiam:)

[Marcin Sztelak]

Wspaniały wiersz, czyżby balans na krawędzi życia? Doskonała puenta ze świetną metaforą tyczącą matek i ciągłości gatunku.

Pozdrawiam.

[eka]

Deprecha przed utratą albo zaraz po, sugestywnie, wyraziście oddana.
Inny w zapisie wiersz niż zazwyczaj. I bardzo dobre operowanie wersem jako dodatkowym znaczeniem, wzmacniającym przekaz i zastępującym interpunkcję.

Zapamiętam na pewno matki wygięte w łuk, na chwilę przed rozwiązaniem, ciało jako most, po którym nowe życie przejdzie do naszego świata.

w każdy życiorysv

[elka]

na gałęziach zamiast liści szeleszczą
nasze słowa

Pięknie.

Pozdrawiam.elka.

[biegnąca po fali]

Alku, Marcinie, eka, elko - dziękuję

Pozdrawiam

[AS...]

super

[Henryk VIII]

Witaj,
lęk jest nieodłącznym bratem egzystencji człowieka, człowiek bez lęku, to człowiek okradziony z podstawowego składnika człowieczeństwa - przecież nawet najodważniejsi czasem drżą. Ale w tym tekście nie tyle idzie o lęk, co o gorycz ludzkiego bytu, o iluzje, jakich się można albo można-by uchwycić, o czas który w myślach potrafi przystanąć i zatrzymuje to, co kruche i cenne - ale on tak naprawdę już odbiegł...
Piszesz:" nie ma lepszych dat
miejsc
tylko bezradnie zaciśnięte usta
i przyszłe matki
wygięte w łuk budują mosty
na swoich łonach" ... No właśnie...

h8

[biegnąca po fali]

ASie, Henryku - dziękuję