impuls

[biegnąca po fali]

podobno najtrudniej upaść
później wystarczy poskładać świat
z potłuczonych kolan i luster

tylko nawet nie wiem czy jestem kobietą
wszystko co mam to kilka pustych miejsc
i zabawek kupionych pod wpływem

[AS...]

tym razem Ewuś zbyt dosłownie
i choć wiersz jest nieźle napisany
kupuję tylko wers trzeci;
może kiedyś do niego wrócisz,
napiszesz wiersz inaczej
ale nie powiem Ci jak to zrobić
żeby nie utracić emocjonalnego przekazu...

[biegnąca po fali]

Wiedziałam, że Ci się nie spodoba Mam kilka takich tekstów, pisanych
zgodnie z zaleceniami osób, które są już po publikacjach, zdobyły wiele nagród i wyróżnień.
Dla nich wszystkie moje "dzieła" to zwykły bełkot i tylko takie jak to można "od biedy"
nazwać wierszem.

Wrzuciłam go tutaj w celu sprawdzenia. Właściwie tylko ten trzeci wers jest "taki mój",
przemycony w ramach zachowania mojego stylu. Fajnie, że go zauważyłeś

Dziękuję i pozdrawiam

[em_]

Puenta mnie nie przekonała,
wolałabym, żeby wiersz kończyły - puste miejsca -
ale to ja.
Pozdrawiam

[Gajka]

O tak, też skończyłabym na ... pustych miejscach

[biegnąca po fali]

Dziewczyny - akurat puenty będę broniła jak lwica

Dziękuję i pozdrawiam.

[Gajka]

Spokojnie, może tak zostać

[Mchuszmer]

Czym jest tożsamość, oczywiście poza tym, co (postawę lub np. zawód) zdeterminowały okoliczności i wymogi danej społecznej roli? I czy/co naprawdę chcielibyśmy składać z powrotem.
Być pod wpływem - zauroczenia, rodziny, warunków etc.
Składanie z potłuczonych kolan to może być konieczność przyznania do winy, u(po)korzenie za cenę akceptacji, a lustra kojarzą mi się tu z wizerunkiem, we własnych i czyichś oczach.

Wg mnie zwyczajnie przyzwoity wiersz, sprawny, może bez wynalazków, ale trafia. Do mnie najbardziej właśnie ostatnie trzy, wyraziste wersy, może też dlatego, że są utrzymane w spójnym stylu i na podobnym poziomie.
Bo dla mnie jedynym mankamentem wiersza jest jego lekka nierówność. Dwa pierwsze wersy na zużytej bazie i mimo całkiem niezłej próby zbudowania świeżego paradoksu pierwszym wersem, dla mnie kolejny już rozmywa efekt i pachnie egzaltacją
- pozbyłbym się "odbić się od dna" i może przeniósł pozostałe słowa do poprzedniego.
Trzeci natomiast jakby też odrobinę odstawał, ale na plus, ciekawszy a nie przekombinowany.

Zastanawiam się, czy czwartego wersu nie byłoby warto oddzielić od poprzednich (to dla mnie wyraźny przeskok myśli i ważny akcent), myślę, że lepiej się klei do drugiej strofy.

Pozdrowienia

[eka]

Ewo, po mojemu:), nawet nie sugestia, ale chcę się podzielić z Tobą minimalizacją.
Pozdrawiam. Mniej emocji z obrazów w impulsie, btw bdb wierszu, ale ta oszczędność ma swoje plusy. Nie stan, a wnioski na plan pierwszy tym razem.

podobno najtrudniej upaść na dno
później wystarczy odbić się
poskładać świat z potłuczeń

nawet nie wiem czy jestem kobietą
wszystko co mam to kilka pustych miejsc
i zabawek kupionych pod wpływem

[biegnąca po fali]

Szymonie - może tak:

podobno najtrudniej upaść
później wystarczy poskładać świat
z potłuczonych kolan i luster

tylko nawet nie wiem czy jestem kobietą
wszystko co mam to kilka pustych miejsc
i zabawek kupionych pod wpływem

eka - dziękuję, ale jakoś bardziej przekonują mnie sugestie Szymona.

Pozdrawiam