Sklerotyki

[Marcin Sztelak]

Mam mole w przełyku,
nadaję im imiona z braku lepszych
perspektyw.

Na przykład wczoraj:

Świat się złożył
jak domek z kart, począwszy
od króla pik.

Ze zmierzwioną brodą,
w której rajskie ptaki uwiły gniazda.
Nieporadne.

Dama też upadła,
nie zaprosiłem jej na kawę.
Zabrakło.

Albo jutro:

Nie mogłem wyjść, schody
prowadziły tylko w dwie strony.
Obie poziome.

Wybrałem lewą, nie doszedłem.
Ręce opadły,
na dno.

Przeleżałem tam cały miesiąc,
licząc korzenie. Aż do dzisiaj.

Chociaż, prawdopodobnie, to była inna
historia. Nieważne, skoro mam motyle.
W szafie.

[biegnąca po fali]

Nooo... Robi wrażenie, Marcinie

[alchemik]

Sklerotyki
Tytuł dla całego cyklu nawet.
Doskonała autoironia w świetnym poetyckim wydaniu.

Czym karmisz motyle?

[Alek Osiński]

Wyborny pomysł Marcinie z tymi molami w przełyku
i motylami w szafie - obrazowo

[Marcin Sztelak]

Motyle karmią się same, w przepastnej szafie, której końca nie widać, ba nie ma go wcale.

[biegnąca po fali]

Wracam... bo warto

[eka]

Nie mogłem wyjść, schody
prowadziły tylko w dwie strony.
Obie poziome.

To szczególnie zatrzymało.