Obrazki z torebki

[elka]

Ostatni raz byłam w stolicy na wycieczce szkolnej. Przyznam, że wyglądała zupełnie inaczej z małej perspektywy, a może sam fakt wyjazdu do Warszawy budzi w dziecku jakiś szacunek. No, nie ważne, ważne, że bez trudu się odnalazłam, a to za sprawą taxi.
Trafił mi się odjazdowy kierowca. Sugerował, że po co jadę na spotkanie, kiedy razem możemy gdzieś wyskoczyć. Odpowiedziałam, że może następnym razem, bo teraz naprawdę się spiszę.
I tak wśród śmiechu i żartów, dobiłam pod wskazany adres, gdzie czekała na mnie Ewa. Oczywiście, pierwszego dnia, przegadałyśmy cały wieczór, tak naprawdę dopiero się poznając, bo jak dotąd nasza znajomość była jedynie wirtualna. Zobaczyłam ciepłą, wrażliwą osobę, która jak ja, lubi pisać. Tematów poruszyłyśmy multum, a rano wyruszyłyśmy w miasto.
Fajnie się nie spieszyć, kiedy każdy gdzieś pędzi...
Po południu spotkałyśmy się z Leszkiem, moim mentorem. Wybraliśmy skwer Mickiewicza, żeby łatwiej się odnaleźć. W oddali płynęła muzyka Chopina...
Leszek, był dokładnie taki, jak sobie wyobrażałam. Niewiarygodnie inteligentny, a przy tym skromny i serdeczny. Szybko mijały godziny...
Dobrze, że miałam dużą torebkę. Zapakowałam do niej obraz wyjątkowych ludzi i teraz ciągle otwieram, przypominając sobie, tamte chwile.

[nie]

Uczepię się opinią, że tekst jest słaby. Nie starasz się. To nie jest styl artystyczny.

Więcej pracy!

[elka]

Nie, chyba coś Ci się pomyliło. To nie jest okruch poetycki, tylko prozatorski. Mały reportaż z wypadu do stolicy.

Pozdrawiam.elka.

[nie]

Nie wiem, gdzie wyczytałaś, że wziąłem to za okruch poetycki.

W podobnej składni, ale na temat odpowiem, że to nie jest blog-pamiętniczek a portal literacki, gdzie od opowiadań wymaga się pewnego minimum cech artystycznych.
Tutaj zdecydowanie ich brakuje.

[elka]

Fakt, mogłam napisać, że modliłam się, żeby nigdzie nie spotkać Nie i jego krowy, ale wybacz Nie, w ogóle o Tobie nie myślałam.

Raz jeszcze pozdrawiam.elka.

[nie]

Fakt, mogłam napisać, że modliłam się, żeby nigdzie nie spotkać Nie i jego krowy

No chociażby. Nieświadomie podałaś całkiem dobry przykład, bo to byłaby aluzja literacka, odwołanie się do innego tekstu literackiego - w tym przypadku do mojej krowy. Oczywiście sama aluzja to wciąż za mało, ale na pewno byłby to krok w dobrym kierunku.

[elka]

Ty pisząc o swojej krowie, nie odwoływałeś się do innych tekstów literackich, czemu więc ja miałabym to robić?

[nie]

Gadam z botem.

[elka]

Nie, jest mi bardzo miło, że ten tekst Ciebie poruszył, biorąc pod uwagę, że jest tu dużo tekstów, na które nawet nie spojrzałeś, a szkoda, bo Twoje cenne uwagi przydałyby się każdemu, łącznie z Tobą.

Nie wiem, co Ciebie tak uaktywniło, akurat pod moim, bo przyganiał kocioł garnkowi...