w porze sjesty

[ajw]

po południu morze nasiąknięte słońcem
wylewa się leniwie. ożywione falą
kamyki łaskoczą stopy.

jest pusto , tylko my dwoje
- mrużę oczy, szukając plam
na błękitnym lustrze. odbijają się
w nim jedynie spojrzenia.

ciepła woda otula skórę,
gdy zanurzasz się we mnie po brzegi.
w pełnym blasku napinasz żagiel,
przejmując rolę skippera.

[tabakiera]

Iwonko, z tym napinaniem żagla i zanurzaniem się w peelce wyszło troszkę sprośnie.


Spacja przed przecinkiem się wdarła.

[alchemik]

Ee tam, zaraz sprośnie.
Ostro, erotycznie owinięte w metaforę żagla.
No i szyper, sorry, skipper.
Mi tam gra jako erotyk.
Pierwsze dwie zwrotki krajobrazowo i nastrojowo umiejscawiające, to niejako wstęp do fig (na palmach?) i figli na figlowcach.

[eka]

po południu morze nasiąknięte słońcem
wylewa się leniwie ożywione falą
kamyki łaskoczą stopy

tylko my - mrużę oczy
szukając plam na błękitnym lustrze
widzę spojrzenia

ciepła woda otula skórę
gdy zanurzasz się we mnie po brzegi
w pełnym blasku napinasz żagiel
skipperze.

----------------------------------

Piękna, zmysłowa etiuda, Ajw.
Trochę tylko bym odchudziła, alternatywna wersja powyżej.
Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Podoba się, aczkolwiek, jak dla mnie... za słodko.

Pozdrawiam

[ajw]

tabakiero - sprośnie? A ja myślałam, że nie przekroczyłam cienkiej czerwonej linii..
alchemik - cieszę się, że Ci gra
eka- podoba mi się i Twoja wersja, ale pozostanę przy swojej
biegnąca po fali - chyba za słono