Bukowina Tatrzańska (z cyklu: Miasta)

[ble]

Gdybyś
słyszał
jak słucha
Bóg
ograniczony do tego co JEST

Codziennie wzmacniam Go opowieściami
o rzeczach niemożliwych,
o pięknych nieistniejących.

Zamieniamy się miejscami;
teraz mnie przypisano rolę terapeuty;
zarządzam:
oto staje się przyszłe
i brodzimy razem przez podmokłe łąki,
podwijamy spodnie,
w plecakach chleb z cukrem dla motyli.
Do pojutrza zjemy jajka na twardo;
tak prosta powielkanoc

Piękne nieistniejące
- na te słowa ołtarze rwą się z fundamentów

Bóg - więzień obecności,
dusza - wesoły Merkury w drodze na popasy
ja: Bóg, dusza i wiatr z Liliowego liliowy;
wszyscy na chwilę plecami do zobowiązań

A śmierć?
Śmierć zdejmuje biedronki z kosy
i zastanawia się dlaczego wyręcza żniwiarzy.
Przecież jest kobietą.

[stary krab]

teraz mnie przypisano rolę terapeuty;
zarządzam:
oto staje się przyszłe
i brodzimy razem przez podmokłe łąki,
podwijamy spodnie,
w plecakach chleb z cukrem dla motyli.
Do pojutrza zjemy jajka na twardo;
tak prosta powielkanoc

Śmierć zdejmuje biedronki z kosy

Otóż to. Cudowna powielkanoc bardzo wczesną wiosną.

[ble]

Ach, Krabie, czasem tak mi blisko do wszystkiego, Wszystkiego. A czasem nie.
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Piękny. Czuję dużą atencję do tego wiersza
Dotknęłaś samej prawdy

jedyne co mi przeszkadza, to że nie widzę
powodów do takich podkreśleń

JEST

czasem tak mi blisko do wszystkiego, Wszystkiego. A czasem nie.

Ci pierwsi nazywają się optymistami, ci drudzy pesymistami
więc jesteś gdzieś w środku;)

Pozdrawiam

[perfidny krasnal]

Brawo. To coś dla krasnala
smakowite jak krasnoludzkie piwo
optymistyczne, radosne, zrozumiałe
Tak trzymać, nie oddalać się od Wszystkiego!



p. krasnal

[czochrata]

piękny wiersz...

[ble]

Al z krainy os - cieszę się, że czujesz podobnie. Co do JEST - można zapisać Jest, jeszcze nie wiem. Pozdrawiam

Brawo. To coś dla krasnala
smakowite jak krasnoludzkie piwo
optymistyczne, radosne, zrozumiałe
Tak trzymać, nie oddalać się od Wszystkiego!

Nie oddalę się

czochrata - piękny? Bardzom z tego rada. Różne spotykały go opinie, propozycje poprawek, ale się nie dałam.

Dzięki za komentarze

[Gloinnen]

Podoba mi się. Wiersz zawiera dużą dozę optymizmu, zachwytu światem, ale nie takiego o, po prostu, tylko głębokiego, ściśle powiązanego z zachwytem naturą rzeczy.

Śmierć zdejmuje biedronki z kosy
i zastanawia się dlaczego wyręcza żniwiarzy.
Przecież jest kobietą.

Pointa - cudo!

Pozdrawiam,

Glo.

PS. Wiersz dla Ciebie, który w jakiś sposób skojarzył mi się z Twoją "Bukowiną Tatrzańską"...

Ks. J. Twardowski "O lasach"

Poszedłem w lasy ogromne szukać
buków czerwieni

jeżyn dojrzałych dzięciołów małych
rogów jelenich
jagód prawdziwych wilg piskląt żywych
mrowiska

i w oczy sarny - brązowej panny
popatrzeć z bliska -
szyszek strąconych - tajemnic sowich
zająca

i strach mnie porwał
na myśl o Bogu - bez końca

[ble]

Mój jakby trochę przeciwstawny Twardowskiemu. Staram się dodać Bogu zmienności, ruszyć Go i wyruszyć z Nim na zielone łąki. Mam nadzieję, że czytelnik wyczuwa, iż takie 'zabiegi' wynikają przede wszystkim z głębokiej zażyłosci. Tylko wtedy można tak żartować.
A ks.Twardowski niezrównany.

Dzięki, Glo