zaginana rzeczywistość

[Napoleon North]

za drzwiami płyną łzy
a dzwonek topi smutki w wódce
to jak melanż dodatnich wartości
kolejny stopień do śmierci

spójrz mi w oczy i powiedz już dziś
to szansa czy klucz do piekła
pożegnajmy to co było
pożar który trawi chwile

rombami się toczy sierpowaty k-ug
napastnik z ostatniej ligi
zaprował mi świat
kochają mnie powietrza puste
nieśmiertelne blaszki iskier

odpuszczam ci coś
niebo, morze i góry
ale dołka nie ...
mogę

[eka]

zaprował mi świat

Zaparował? Oj, nie ułatwiasz, Napoleonie, odczytu.

Tu widzę liryczność:

kochają mnie powietrza puste
nieśmiertelne blaszki iskier

Reszta, jak dla mnie, do celniejszego zapisu myśli.