nagrobne anioły

[Elunia]

posępne pełne zadumy
pilnują miejsca
gdzie napisy mówią datami
wyrytymi dla potomnych

czasami rozkładają skrzydła
jakby chciały otoczyć opieką
tych co spoczywają

inne z pochyloną głową
składają ręce do modlitwy
na które spływa łza

wszystkie postawione
przez tych co pamiętają

[eka]

Anioły nagrobne.
Zatrzymało określenie: posępne. Ciekawe.
Wiersz o pamięci, jej wyrazie w postaci przeżywających śmierć aniołów.
W przeciwieństwie do bliskich są zawsze przy zmarłych.
Sugestywnie nakreślona sceneria, szczególnie podobają mi się łzy spadające na dłonie skrzydlatych z marmuru.
----------

wszystkie postawione
przez tych co pamiętają

Pointa do bólu oczywista, te akurat anioły same nie zjawiły się przy grobach.
Postawione przez śmierć? Sorry za tendencję do stosowania lirycznych figur stylistycznych.
Pozdrawiam.
: )

[Elunia]

Dzięki eka. Lubię Twoje odwiedziny, bo są szczere.
Przed małym cmentarzem, w rodzinnych stronach mojego męża, stoi pomnik białego anioła. Stoi jakby chciał powiedzieć : pamiętajcie o tych co tu spoczywają. To ten anioł, sprowokował mnie do napisania wiersza.
Dziękuję za odwiedziny

[alchemik]

Wiersz w całości jest nieco banalny.
Ot, opis cmentarnej alejki, która sama w sobie skłania do zadumy, przebywających tam odwiedzających.
Podczas gdy ta kalka, a więc próba przeniesienia tej alejki w całości do wiersza, sama w sobie już tej mocy nie posiada.

Trzecia strofa dosyć nieudolna w zapisie.
Na co spływa łza?
Na modlitwę, czy złożone do modlitwy ręce?

Puenta, niestety, jeszcze bardziej szkodzi utworowi.
Słowo pomniki oznacza obiekty podtrzymujące pamięć.

Niejako, to objaśnienie w ostatnim dwuwersie, przestaje być puentą, a staje się oczywistą, niepotrzebną informacją.

Ale tak, masz rację. Kamienne, nagrobne anioły i mnie zwykle skłaniają do zadumy. Opiekunowie
Zastanawiam się, do jakiej kategorii aniołów stróżów należy je zaklasyfikować, na długiej angelologicznej liście.

[Elunia]

Wiersz w całości jest nieco banalny.

Tak banalny, bo taki miał być. Banalny, jak banalne są postawione anioły na cmentarzach, na dowód, że ktoś pamięta. Ozdabiają groby w sposób banalny. W sposób banalny spływają łzy, na ręce złożone do modlitwy.
Może się Tobie wiersz nie podobać, masz do tego prawo.
Dziękuję za odwiedziny.

[lczerwosz]

Namawiam pisać niebanalnie nawet o banałach. Nigdy odwrotnie.

[Elunia]

Namawiam pisać niebanalnie nawet o banałach. Nigdy odwrotnie.

Może tak, może nie. Zacytuję Ryszarda Kapuścińskiego :
"Banał. Ale czy banał nie jest prawdą? Tyle, że prawdą oczywistą? Ile razy jednak przekonujemy się, że te prawdy oczywiste torują sobie drogę z niesłychanym trudem albo w ogóle nie mogą przebić się na powierzchnię? Prawdy oczywiste to są te, które mówi mędrzec, a które mędrek wydrwiwa jako banały."

[alchemik]

Anioły na cmentarzach wcale nie są takie banalne.
Poezja zaś, to banał ujęty niebanalnie. Tu rację ma Leszek.
A my, przecież, zajmujemy się poezją, Eluniu.
Nie cmentarzami wszak, a wrażeniami z tych, przykładowo.

Jerzy Edmund

[Elunia]

Toć, też tak uważam