szeptem

[biegnąca po fali]

trzecia nad ranem
autostrada wlewa się do środka
przecina pokój sznurem aut
zawisa u żyrandola
skąd rozciąga się widok na bezludną planetę
gdzie bluszcz porasta zaspane gołębie
znikają z parapetów

więc nie zasypiaj
tak łatwo wtedy o zapomnienie
braki wypełnia znajomy dotyk
pulsuje w skroniach pod skórą rodzi się ciepło

rano zbudzisz się w świecie którego nie znasz
na nowo nazywając ptaki i drzewa miejsca
do których przyjdzie ci wracać
będą obce zimne jak miasta z betonu i szkła
zbudujesz arkę
jeszcze jedną która nie przetrwa
wśród ulic wdeptanych
w inne historie

[Alek Osiński]

Bardzo ciekawe, ale Ewo, jak dla mnie 2 strofa właściwie niepotrzebna
1 i 3 lepiej się łączą bezpośrednio i ten wers - "nocą wszystko wygląda
tak samo" też mógłby w tym wierszu nie istnieć

subiektywnie rzecz jasna;)

[eka]

zbudujesz arkę
jeszcze jedną która nie przetrwa
wśród ulic wdeptanych
w inne historie

Świetny finał!
-------------------------
Chciałam zobaczyć, jak w nieco innej formie zapisu będzie lirycznie oddziaływał ten pełen samotności wiersz.
Forma bardziej narracyjna. Wiersz wart zatrzymania, z niebanalnymi obrazami i kapitalnie ujętą refleksją końcową.


Trzecia nad ranem. Autostrada wlewa się do środka,
przecina pokój sznurem aut. Zwisa z żyrandola,
rozciąga widok na bezludną planetę, gdzie bluszcz
porasta zaspane gołębie. Znikają z parapetów.

więc nie zasypiaj
tak łatwo wtedy o zapomnienie

Rano zbudzisz się w świecie, którego nie znasz,
na nowo nazywając ptaki i drzewa. Miejsca,
do których przyjdzie ci wracać, będą obce,
zimne jak miasta z betonu i szkła.

zbudujesz arkę
jeszcze jedną która nie przetrwa
wśród ulic wdeptanych w inne historie

--------------------------------------------

[witka]

taką lubię - pochwały

[biegnąca po fali]

Ewo - dziękuję za przystanięcie
Fajna ta wersja z interpunkcją.


witka - dziękuję

[Ewa Włodek]

zacznę od tytułu: szeptem. A szeptem ponoć się nie kłamie, większość modlitw odmawia się szeptem, szeptem powierza się tajemnice, i tak dalej. Szept ma więc szczególne znaczenie w życiu i w komunikacji interpersonalnej.
Następnie: trzecia nad ranem. Interesująca godzina, jedna z tak zwanych "godzin wilka", czyli interwału czasowego między drugą po północy a piata rano, kiedy to - według medyków - ma miejsce najwięcej zgonów i porodów, nadchodzą przesilenia w chorobach, te na plus bądź na minus; według statystyk policyjnych ma miejsce najwięcej samobójstw; zaś według speców od psyche - śni się najwięcej koszmarów i ma miejsce zwiększona ilość aberracji emocjonalnych (cokolwiek to znaczy).
Wiersz czytam jak uczynione szeptem wyznanie peela/ki, w tajemnicy dotykające stanu ducha, może - lęków?

Przeczytałam z zainteresowaniem
Pozdrawiam serdecznie
Ewa

[biegnąca po fali]

Ewo - bardzo dobrze zinterpretowałaś tytuł. Ten wiersz to rzeczywiście wyznanie
i jednocześnie modlitwa. Tylko o co?

Pozdrawiam imienniczkę

[Elunia]

Lubię szukać, no i znalazłam.
Dobry wiersz, a zapis, który zaproponowała eka, wyrazisty.
Pozdrawiam autorkę