za oknem

[P.A.R.]

za oknem







po co mi ta jesień kiedy jestem chmurny
to co we mnie jeszcze zerwie podmuch urwis
i rozrzuci z wiatrem bez czucia podtekstu
abym był jak wczoraj może trochę nieswój

zczerwienił listowie nieobecnym krokiem
gdy się wkłuwa w oczy pośród tafli okien
niczym szelest duszy która już nie zagra
niegdyś rozniesiona na rdzy bożej szablach

tylko knoty w dłoniach trzęsą się jak żywe
choć od światowida przysypane pyłem
nie wyjęte z sakwy wśród dłoni źrenice
których żadna chwila nie zdoła przekrzyczeć



Łódź.05.11.2016.

[Leon Gutner]

Niesamowite .
Każda strofa zrobiła mi ciary .
Po prostu - znakomity wiersz .

Z uznaniem L.G.

[Stella]

Ostatnia jest najwyższej klasy. Podzielam zachwyt Leona.

[Sokratex]

Piękny, wyrazisty wiersz.

Pozdrawiam.