perspektywa

[AS...]

chciałem cię tylko przytulić
zanim z szyi zerwie się sznur żurawi
ostygną oczy i skończy się wojna
przegrana bez jednej łzy

przez szyby zawsze zachmurzone
słoneczny kołowrotek plecie ponure dni
dachy uginają się pod ciężarem nieba
a bezzębne drzewa nabierają liści w usta

popatrz

krawędzie drogi zbiegają się do punktu
bez wyjścia

[lczerwosz]

To właściwie brak perspektywy. Perspektyw.
Tak po prostu, na przykładzie półprostej. Super!
Ale bardzo smutno.

[Stella]

Świetny.

[em_]

Czy są jakieś punkty bez wyjścia? Pewnie zawsze można jakieś znaleść,
albo zawrócić i pójść inną drogą
ciekawy wiersz; jest w nim jakaś strata, tęsknota,
podoba się.

[lczerwosz]

Czy są jakieś punkty bez wyjścia? Pewnie zawsze można jakieś znaleźć,
albo zawrócić i pójść inną drogą

Wiersz napisany jest bardzo emocjonalnie a jednocześnie na wysokim poziomie abstrakcji. Przez to tak nieodwołalny, ostateczny. Topologia czasoprzestrzeni nie pozwala na pewne przejścia. Na drodze życia nie ma możliwości zawrócić, ani się zatrzymać. I jest całkowicie pewne co zdarzy się na jej końcu.

[Gajka]

...zanim z szyi zerwie się sznur żurawi...



Piękna fraza

[biegnąca po fali]

Czyta się.

[elka]

Chciałem cię tylko przytulić... zanim odejdziesz na zawsze. Przegrana walka o życie. Potworna samotność, wspomnienia... Być może źle odczytałam, niemniej jednak wiersz uderza w czytelnika, w każdego pewnie inaczej...

Pozdrawiam.elka.

[tetu]

Już sam wstęp
"chciałem cię tylko przytulić
zanim z szyi zerwie się sznur żurawi" (piękna fraza)
wprowadza czytelnika w nastrój melancholii i rozżalenia.
Świetna puenta która dopełnia całości.

"popatrz
krawędzie drogi zbiegają się do punktu
bez wyjścia"

Bardzo mi się podoba, pozdrawiam.

[AS...]

ostatnio z asem jest jak z Cateriną Valente,
gwiazdą, której z powodu licznych tournee prawie nigdy nie było w domu;
kiedyś jeden z jej wielbicieli napisał do niej list,
który zaadresował:

Do Cateriny Valente
Diabli wiedzą gdzie

jakież było jego zdziwienie, kiedy otrzymał list z powrotem
a na kopercie widniał odręczny dopisek:
"niestety, diabli również nie wiedzą"...

mnie też ostatnio diabli noszą po świecie,
a że są to manowce,
to z reguły nie ma tam zasięgu;

ale niebawem wracam, napiszę parę komentarzy
i znowu będziecie mieli mnie dość


serdecznie Wszystkich pozdrawiam