czas

[eka]

jak zużyte zapałki
lata i miesiące

sekund
które nie gasną
sto kilkadziesiąt

nieulotnych chwil
w ogniu

[Mchuszmer]

Cześć, Ewa :-).
Niby coś minęło, nie wróci i nie rozpali od nowa, ale cały czas tli się w pamięci (podmiot chyba mocno się przywiązuje do miejsc:-), a te najmniejsze okamgnienia paradoksalnie nawet płoną, nieulotne. Chociaż mogą mieć jakiś negatywny kontekst, rzucone w ogień (inna sprawa, czy dadzą się spalić).
Mocna, uderzająca akcentami miniatura o konstrukcji, dzięki której 1. strofę można łączyć z 2. lub 3. z osobna.
Choć nie do końca podoba mi się efekt - "lata i miesiące/miejsc", hm. Ale zapewne nie da się nic przestawić bez zmiany przekazu (a myślę, że raczej nie byłyby pożądane zużyte zapałki/miejsc/które nie gasną).
"sto kilkadziesiąt" zagadkowe, ale nie przeszkadza mi to, zwłaszcza, że brzmi tak dobitnie, podkreślając wielość, a zarazem może skończoną liczbę.
Zastanawiam się, jaką rolę pełni ta (całkiem estetyczna, w sumie) gwiazdka na początku - odcina od tytułu, nie można łączyć? No, reżim po prostu :-P. Bo to chyba nie iskierka :-D.

[eka]

Świeży, wczorajszy, więc Szymon pamiętam poprzedni układ wersów, rzuć swoim wnikliwym okiem, jeszcze nie miał tytułu, czas wymusił zmiany No i w nowym zapisie uniknęłam narzucającej się dopełniaczówki: miesiące miejsc, teraz trochę mniej zauważalna.

***

lata jak zużyte zapałki

i miesiące miejsc
które nie gasną

sto kilkadziesiąt
nieulotnych chwil
w ogniu

-----------
Gwiazdka ta (tutaj) nie odcina, a łączy z kalendarzem, obroty wokół niej... wiadomo lata.
: )
Interpretacja wydobyła smutek, ale jest w on w odmiennej roli.
Dzięki.

[lczerwosz]

100 lat
samotności

[eka]

100 lat
samotności

po niegasnących miesiącach, bo one wciąż w ogniu: )

[Mchuszmer]

No to nowa wersja, myślę, lepsza, faktycznie mniejsze zwarcia, a poza tym chyba lepiej akcentuje. Tymczasem zastanowiłem się, czemu w ogóle mnie uwiera ten dopełniacz (ja ich sobie nieraz nie żałuję;-) i na przykładzie poprzedniej, która go uwypukla widzę, że to bardziej, przynajmniej dla mnie, kwestia zlewania się podobnych słów. Może nie szkodziłaby zamysłowi zamiana: miesiące i lata?
Ech, ale z tą gwiazdką kombinujesz, nie wymazała Ci się po prostu :-P...

[eka]

Zamysł był (jest) taki, aby ze wszystkich w sumie mocno przeżytych lat, wyodrębnić te nieulotne chwile (2. cząstka), bo je nie tylko się pamięta, ale można w nie wejść.
Teraźniejsza przeszłość.
Natężenie maksymalne doznań.

Masz rację z tą fonetyczną zbieżnością słów (miesiące miejsc).
Zmieniam.
Wielkie dzięki za wyłapanie, Szymon.

[bartosia]

eka

ciekawe ujecie przemijania, choc dla mnie bardziej (od razu) czytelne, jesli krotsze.
Przepraszam za te moja wersje:

czas

dni miesiące i lata
jak zużyte zapałki

sto kilkadziesiąt
nieulotnych sekund
w ogniu

[eka]

Dziękuję za przystanięcie Bartosiu, za alternatywną wersję, bardzo lubię czytelnicze warianty, to znaczy że odbiorca naprawdę mocno wszedł w tekst, a to przecież jest marzeniem każdego piszącego.

Bardzo dobra wersja.
Mnie tylko trochę żal zwrotu: nieulotnych chwil, bo wszak każda podobno chwila ulatuje, a te płonące... nie.

Pomyślę.

Bardzo Ci dziękuję za zainteresowanie.

[Alek Osiński]

W sumie po przeczytaniu, nasunęło mi się Ewo - "trwaj chwilo
jesteś piękna" jak wszystko co płonie niewzruszonym ogniem na tle
zimnych popielisk