Wiankowzroczność

[Meltemi]

Właściwie znam wszystkie pudełkowe stany
i kiedy palce Tosi supłają gdzieś pośrodku. Rano przy werandzie
byłam wróblim gniazdem. Chojrak, zostań, pilnuj.
Wyklują się pisklęta. Uwielbiam kryjówkę

w berecie z ciepłej włóczki albo gdy na oścież otwieramy
pocztówkowiec - przez ramię trafiam widok jak w rosole kółka.
Ale najlepszy pejzaż jest z domku na drzewie zanim strumyk
zliże bezy z ogrodu. Póki Antonina nie wpląta mnie w zielone,
niech raz zwiąże początek - koniec, dwa końce, początki.
Dalej to już tylko mruczenie wiatru, nabłyszczanie fal.

[Alek Osiński]

Już sam tytuł jest super. Lubię Twoje wiersze i tutaj też się nie zawiodłem.

Jedną wątpliwość mam co do konstrukcji początku,
to przejście na czas przeszły w drugim zdaniu trochę,
przy powrocie to teraźniejszego w następnym, mnie razi,
ale może to kwestia przyzwyczajenia i głębszego wczytania,
a, i chyba lepiej brzmi bez inwersji "jak kółka w rosole"

[Meltemi]

Dziękuję!

[eka]

Początki, stany lekkości, pejzaże beztroskiego dzieciństwa, klimaty pierwszych ulubionych lektur, i przepiękna refleksja w finale.
Wiersz niezwykły, przenoszący w inną rzeczywistość.
Brawo!