Zapal światło, nadal boję się ciemności

[Adela]

Dzieciństwo coraz bardziej niewidzialne
jak uciekająca przed duchami partyzantów dziewczynka,
bańka mleka we mgle

Który to już raz otwieram okno do rzeczywistości?
daleko od domu
od opowieści z rozstrzelaną klatką piersiową

a tamta strona rzeki już dawno niewidoczna
krzyk babci znikającej w trawie
niesłyszalny

Gdyby umarła nie byłoby mnie
i kilku potknięć na schodach
zapomnianych jak pusta, wilgotna piwnica

[lczerwosz]

Trauma wyobrażona na podstawie rodzinnych opowieści jest tak samo prawdziwa, a może silniejsza niż ta doświadczona.
Wiersz plastyczny do bólu.

[Adela]

lczerwosz, bardzo dziękuję za lekturę i komentarz. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego w Nowym Roku

[elka]

Wspaniale napisałaś ten wiersz. Leszek ma rację, plastyczny do bólu. Uwielbiam takie wiersze. Czytam i widzę obraz...

Pozdrawiam.elka.

[biegnąca po fali]

Świetny! Prostota, to czasem najlepsze rozwiązanie.


Pozdrawiam

[Elunia]

Też lubiłam słuchać takich opowieści, wspominek. Również myślałam o tym, że gdyby wydarzenia potoczyły się inaczej, nie byłoby mnie i wielu innych ludzi. Bardzo często zastanawiałam się nad tym splotem różnych wydarzeń.
Ciekawy, bardzo obrazowy. Zmusił mnie do wspomnień.
Dziękuję za ten wiersz.

[elka]

Zmusił mnie do wspomnień.

Mnie też. Zadziwiające jak działa na wyobraźnię... niesamowite.

[Adela]

Drogie Damy
Niezmiernie mi milo, ze wiersz zadziałał
Kłaniam się,
A.

[eka]

Skupię się na poincie, która zbiera tok rozumowania i emocji w wierszu, bo ciekawa bardzo, ale w sumie taka... jak to określić?
Dotykająca wszystkich istot. Uniwersalna w wymiarze kosmicznym.
Gdyby nie Wielki Wybuch, gdyby nie działanie grawitacji, gdyby nie wytrąciły się cięższe od helu pierwiastki w jądrach kolejnych pokoleń gwiazd, gdyby..., ..., ...., - ciebie, nas, a więc i mnie by nie było.
Istnienie zawdzięczamy w najszerszym tle - prawom natury, w wymiarze osobistym głównie przypadkowi.
Gdyby moja prapraprababcia nie wpadła w oko praprapradziadkowi - nie napisałabym ani słowa i nic by się nie stało : )
Takie moje refleksje, Adelo, nad Twoim dobrym wierszem, który wyeliminował kropki, pewnie ich nie lubi, zresztą może to celowy zabieg, kropka mogłaby oznaczać koniec rodu.
Pozdrawiam.

[Adela]

Eko, bardzo dziękuję za dobre słowo.
Kłaniam się,
A.