Bustarg.

[Karma]

W przeliczeniu na kilometry,
to szybka drzemka -
podmuch nuklearny pod językiem,
kiedy akurat mijamy miesiąc
i staramy się cieszyć ze wszystkich sił
tym, że jesteśmy indziej. Gdzieś.

Wyobrażam sobie fontanny na szkle,
bohomazy z kartonowych tekstur, które palą się
w rękach.




Z cyklu: Nieobecność.
Jagoda Mornacka.
17.01.2017

[alchemik]

W twoich wierszach, Marcinie, najbardziej podobają mi się niebanalne metafory tworzone z banalnych składników.
Metafory, które są zarówno obrazem, ilustracją, jak i ukrytą treścią.
I znowu wydałoby się hermetyczny tytuł twojej proweniencji. Bustarg. Ja odczytuję tę zbitkę dosłownie tym razem.
Jako autobus wiozący przez czas i marzenia, również te senne, a jednocześnie targowanie się o chwile niezapomniane, aby nie zapomnieć. Fontanny, gejzery, które tak szybko przemijają, palą się w rękach i potrzebują utrwalenia.

Jerzy

[witka]

Kolejna odsłona, za komentarz, potwierdzenie iż wiersz się przeczytał zacytuję noblistę,
Wszystko na co spojrzę jest pieśnią, wszystko czego się dotknę jest bólem.

Jerzy wprowadził bardzo pomocnie w treść.

[Karma]

Pali się woda w rękach, odkręcam kran - cieknie ogień.
Skoro już cytujemy klasyków.

Widzisz, Jurku - bo mnie tak Pani od polskiego wychowała. Że poeta, to ktoś taki, co to widzi więcej,
częściej widzi i ogólnie jest przewrażliwiony na zrozumienie. W sensie widzi i rozumie.
Dodatkowo, cholernie podobało mi się coś, co w Moulin Rouge powiedział Degas do młodziutkiego jeszcze Loutrec'a.
Kiedy to Gwiazda tego drugiego już była supernową, chociaż dopiero co zaczął (nie, żebym się porównywał,
aż tak arogancki nie jestem) mianowicie:

- Należysz do nich. Należysz do nich, Loutrec. Jesteś jedną z setki osób w historii, które miały coś do powiedzenia
w sztuce i potrafiły to powiedzieć.


Chciałbym, żeby kiedyś tak mówili o mnie. Chociaż to niewykonalne.

Co do utworu, w interpretację nie wnikam, bo to zbyt intymne.

Dzięki chłopaki.

[Marcin Sztelak]

Tylko czy staramy się cieszyć tym, że jesteśmy gdzieś indziej, czy, że zwyczajnie gdzieś. A może wystarczy samo jesteśmy?
Czyżby przeklęństwo/błogosławieństwo wyobraźni?

Pozdrawiam.

[Karma]

To już kwestia indywidualna, imienniku. Może Wystarczy właśnie postawić kropkę pomiędzy i czekać co się z niej wylewanie.

[Eärendil]

być wszędzie i nigdzie, ciekawe czy to da się? Fajny wiersz.

[Karma]

Wszystko się da.
Dzięki.

[eka]

No to ja widzę tu miesiąc, który miał być jak podmuch nuklearny...
Świetna metaforyka.
Szacun.

[Karma]

To zaległy listopad, Ewo. Dzięki.