Wakacyjna przygoda

[Adela]

Porsche grubego Rosjanina,
ostry zakręt, sto trzydzieści kilometrów na godzinę.
Może umarłam wtedy,
stojąc na szosie, z nagrzanym plecakiem u stóp.
Albo na trzepaku do góry nogami,
fikołek o ziemię i do ziemi.

Śnił mi się wujek, z wydłubanymi oczami.
Jadę rowerem przez wieś, słońce pali
swój cień widzę przez mgłę.
Wujek czeka na PKS,
zatrzymuje mnie i pyta
czy dziadkowi przyleciały gołębie.
Nie przyleciały wujku, a ty już dawno nie żyjesz.
Wujek puka się w czoło
Jeśli nie żyję, to ty też już dawno jesteś martwa.

Rosjanin hamuje pulsacyjne,
za szybą ciemne smugi kurzu, sarnie kopyta pod kołem.

Czy o śmierci można powiedzieć coś dobrego?

[EdwardSkwarcan]

Raczej nie

[mawo]

Ciekawie u Ciebie. Niezły wiersz.

[Henryk VIII]

Mors certa, hora incerta. Lepiej jednak, póki co, niechaj omija szerokim łukiem ludzi oraz zwierzęta. Piszesz:" sarnie kopyta pod kołem." - bolesny obraz. W ogóle smutny Twój wiersz. Takie życie. Szkoda...

h8

[Adela]

Dziękuję za zajrzenie,
kłaniam się.
A.

[eka]

Sarna pod kołami.
Temat funeralny, ale bardzo świeżo rozwijany, sorry za kolokwializm.
Zatrzymał, tak jak pytanie, czy czasami wszyscy nie umieramy z każdą odchodzącą w przeszłość milisekundą ( 1. zwrotka).
Stąd zniecierpliwienie wujka we śnie.
Dobry liryk - realoniryk.
Dużo dobrego można o śmierci powiedzieć, tyle, że trudno to przyznać.

[Gruszka]

Przygwoździłaś i tematem, i wykonaniem.
Baardzo...