warszawskie prawnuczęta

[witka]

ubijali ich kolejny interes
na zgodę popluli z armat

nad Wisła wstęgą porozumienia
przeciętą wysadzonymi mostami

dziecięcy bukiet z butelki benzyny
karabin powtarzalny jeden na siedmiu

zbyt duży rozrzut niebia

[EdwardSkwarcan]

Zamiast komentarza.


kąsał bagnet wroga szarańczy
śmierć tysiące brała w objęcia
pierś nadstawiał ginąc na szańcach
bezimienny bohater dzieciak

zasypiając na zawsze bledli
tęskniąc jeszcze do ramion matki
cud ciałami pola zaścielił
ochotnikom sen oczy zaszklił

padli chłopcy - cudu nie było
był patriotyzm i krew młodzieży
krzycz potomnym cicha mogiło
komu za to hołd się należy

[witka]

składającym wieńce, przemawiającym

[EdwardSkwarcan]

Można i tak myśleć, lecz pamięć o tych co zginęli jest naszym obowiązkiem.
Dzięki nim mówimy zamiast gawarit pa ruski