Męczennicy

[Marcin Sztelak]

Poeci zostali zwolnieni z obowiązku umierania
w młodości (najlepiej na skutek samobójstwa,
licznych nadużyć, ogólnego upadku).

Dziś stosujemy proste podziały: na nie ma i jest.
W poziomie, pod oraz nad kreską.
Słowo wycieka z każdej szpary, drążąc
powierzchnie.

Zwane też płaszczyznami, nawet
porozumienia. Jednak czarne golfy wyszły z mody,
prawdopodobnie bezpowrotnie.

Za to mamy tylko banalną pogodę i wiadomości:
na dziś zapowiadamy wzmożony opad
radioaktywny — należy zachować czujność,
bezwzględnie zabrać parasol lub kapelusz.
Dziurawy na przestrzał wolności.

[alchemik]

Postawiłeś mnie, Marcinie, przed dylematem, którzy z poetów są męczennikami.
Czy ci, co to umierali młodo, wyklęci, nierzadko odbierając sobie życie, a jednak wpływając tak czy inaczej na otaczający ich świat?
A może współcześni, którzy są, lecz ich nie ma, bowiem w sieci ukryci.

Banał, prawda, tak jak pogoda, i rozmowy o globalnym ociepleniu.
W wiadomościach obok reklamy czopków na hemoroidy, wzmianki o niszczeniu starożytnych dóbr kultury przy okazji wyrzynania okolicznej ludności. Co za banał.

Wiesz, Marcinie, co jedynie zmienił bym w tym wierszu?
Jedno słówko na podobne, ale budzące skojarzenia. I może trochę mocniejsze w wymowie.

Dziurawy na postrzał wolności.


Pozdrówka męczenniku

Jerzy

[Hosanna]

sami się zwolnili
GDYBY się nie zwolnili - nadal kusiliby swoim mrokiem więcej głodnych
jeśli się męczą to z tchórzostwa
a może z miłości do życia
w nadziei że kiedyś jednak poczują smak jabłka
wartość grzechu
przydatność węża



śmierć z wolnością nie ma nic wspólnego

wolność wymaga wyboru
śmierć wolność zakańcza