Dzień czarnego kota

[Marcin Sztelak]

Plamy źrenic uparcie wypatrują
podróżnych z piątego wymiaru.
Gdzieś u zbiegu ulic,
tuż przy koślawym horyzoncie.

W tym punkcie zbiegają się okoliczności
łagodzące wpływ księżyca.
Chociaż pływy mają się dobrze,
wciąż słychać tętent
życia.

Co prawda noga za nogą na dziurawej drodze,
ale zawsze do przodu.
Siłą rzeczy ze zwieszoną głową
aby zapobiec wywrotkom.

Bo tylko koty spadają zawsze
na cztery.
Zresztą w tej chwili są zajęte.
Kolacją.

I roznoszeniem przesądów,
pomiędzy klatką numer siedem
a trzynaście.

[Gorgiasz]

Bo tylko koty spadają zawsze
na cztery.

Nieprawda. Dziś każda świnia to potrafi.

A wiersz - owszem, owszem.

I roznoszeniem przesądów,
pomiędzy klatką numer siedem
a trzynaście.

No przecież byle gdzie i byle komu nosić nie będą.

[Henryk VIII]

Witaj,
tekst bardzo udany - jeden z najlepszych zamieszczonych ostatnio. Tu nie ma się czego czepić- najwyższa półka, co czytelnika w mojej osobie cieszy serdecznie. Bogu dziękuję - to już tak na marginesie - że nie przyszło Ci do głowy ukrzywdzić jakiegoś Mruczka wersami, a jedynie w przyzwoity sposób wykorzystałeś dla potrzeb utworu - niech zatem Twe koty jedzą i roznoszą przesądy, krążąc między klatkami...

h8

[Hosanna]

hmm ..
wiersz o starości ?
z całym koniecznym obrządkiem uwagi
by przetrwać
z widmami postaci których nie ma a może nawet nie było
z przeszłością której wciąż więcej

ważność kotów która wzrasta z wiekiem
ważność przesądów może bardziej dla innych

czyli krótki ostrożny spacer staruszka koło własnej kamienicy albo coś całkiem innego

[Napoleon North]

[Stella]

Z przyjemnością przeczytałam

[anastazja]

Marcinie - jak miło, że koty mają się dobrze w Twoim wierszu. A niech tam ludziska sobie wierzą, w przebieganie pechem - byleby nie przejeżdżali samochodami. Słyszałam, że niektórzy kierowcy, tak robią. A wiersz dobry.
Pozdrawiam.

[Krzysztof]

nie mam uwag, ciekawie i z klasą, pozdr