Ech, muzyka...

[Malwina]

To był naprawdę dobry muzyk,
na fortepianie grał bez nut,
miał biegłe palce i coś w sobie,
po latach stwierdzam, jak on mógł!

Udawał chyba, że mnie kocha,
czasem przynosił kilka róż,
twierdził,że jestem wyjątkowa,
a ja wierzyłam w ten stek bzdur.

Nigdy nie byłam jego pewna,
co robi i z kim spędza czas.
Wpadał na chwilkę,”jesteś zdrowa”?
I smutno było mi nie raz.

W końcu odkryłam, ma dziewczynę,
żywiła go i coś tam też.
Dałam gościowi „zwrotny bilet”
i odesłałam, wąchaj pieprz!

Kiedyś spotkałam go po latach,
dalej na fortepianie grał
i powróciły tamte lata,
a w sercu został jednak żal.

[Leon Gutner]

Mam słabość do Malwinowej tkliwości dlatego z przyjemnością .

Ukłony L.G.

[Gruszka]

Dla mnie bardzo - płynie pieknym rytmem. Bezpretensjonalnie poprowadzona treść. Tradycyjny z rymem a świeży, aż się chce czytać raz jeszcze, prawie śpiewać. No i lekkość pióra - zachwycająca.