mętne wody

[Alga]

kruche żółte kryzy
smukłe irysy próbują wychynąć spod patyny
staw przykryły trociny z zegara
to opadły płatki głogu tłumaczysz
próbując zagadać cieniste wspomnienia

pod zieloną kępą parasoli
znaleźć możesz nierozkwitłe chwile
przesączają się w dno
by z mułu wytrysnąć barwnymi językami

pochylam się pozwalam muskać brzegi małżowin
lekko wyczuwalny podmuch zabiera szepty

woda rozpuściła sól
przyjęła skargi

zanim ciepło dnia zaciągnie taflę
zabieram sobie płatek po płatku
wysychają mi w dłoniach
zasypane opiłkami nocy

gdy opadną mają ciężar mosiądzu

[coobus]

Woda dobrze się nadaje do wysłuchiwania skarg. I radzi sobie ze słonymi kroplami. To ważne, znaleźć ten swój kawałek nabrzeża, który może służyć za konfesjonał. I przy okazji wyrzuca na brzeg skrystalizowane strofy.