lukrowanie widoków

[Gruszka]

będzie bukolicznie jak u Chełmońskiego;
po bławatnym niebie przetoczy się tarcza
jaskrawego słońca. dosięgając zmierzchu
zalśni jak bibelot w łuku horyzontu
- śmieszna pomarańcza.

jak w tanim romansie zaplotą się ręce.
przecież kiczowate są szczęścia obrazy.
przeniosę je w życie - w nim będą codzienne,
jak nucony w wannie szlagier - nieśmiertelny
- '(...) miły, nie dokazuj'.

[Napoleon North]

Fajne to to

[Gruszka]

Dzięki za zajrzenie do tego oto

[Napoleon North]

Nie ma sprawy

Pozdrawiam
Horus

[Gruszka]

I ja pozdrawiam, Horusie

[Łucja]

Nie znam się na formie. Ale nie wiem czemu wywołał uśmiech. Taką jakąś przekorę trochę w nim czuję, może się mylę.

[Gruszka]

Nie znam się na formie. Ale nie wiem czemu wywołał uśmiech. Taką jakąś przekorę trochę w nim czuję, może się mylę.

Nie mylisz się Chciałabym tak kobieco ckliwie i tkliwie, ale zawsze gdzieś mi oczko puści Miało być serio, a wyszło - jak zawsze
Dziękuje Ci, Łucjo

[Lucile]

Takie lukrowanie bardzo mi się podoba, lukruj mam, Gruszeczko, lukruj
Z przyjemnością poczytałam i od razu ujrzałam dwa obrazy Chełmońskiego:
Babie lato, z 1875 roku (znajduje się w Muzeum Narodowym W Warszawie), z pięknym szaro - perłowo - błękitnym niebem i późniejszy, z 1910 roku:
Powitanie słońca. Żurawie, z pomarańczem wschodzącego słońca.
A w tle - melodyjny i niezwykły głos Marka Grechuty.
Za tę (nieco przekorną) podróż w piękny swiat sztuki - dziękuję i pozdrawiam
L

[Gruszka]

Lucile - cała przyjemność po mojej stronie Dziękuję

[Napoleon North]

To przyjemność zawsze jest po czyjejś stronie?