Wierszyk o tym, że ‘o, raju!'

[Gruszka]

Żem jest omylny człowiek, zatem niewykluczone,
że Adam był miał męża, a Ewa Ewę - żonę.

No i niewykluczone, że ja, za mąż wychodząc
naturze urągałam, w natury mądrość godząc.

A że wszystko jest względne, bo myśl ewoluuje,
więc Adam może z jabłkiem... (ot tak, konfabulując)?

A Ewa może z wężem? Lecz to nieco mi zgrzyta,
by z gadem wydzierżyła ta rajska prakobieta.

Lecz skoro żem omylna, tu także mogę błądzić -
natura mnie zlustruje, jest sąd - niechże rozsądzi.

Że zaś omylnym bywa ten, który niezawisły,
to jabłko się urwało, zrodziły zeń domysły,

że przecież co ma wisieć, to spadać nie powinno
i lepiej nie zaglądać w alianse i w intymność.

Do raju nam by wrócić, u źródeł się przekonać,
jak ma się (z tegoż tekstu) gdybanie - mąż, czy żona.

Bo czasy takie przyszły, że wciąż dowodów trzeba,
że Adam jest Adamem, a Ewą - nasza Ewa.

***

Uwaga! Gdyby ktoś,
chcąc zrobić mi na złość,
dowodził, że w to graj,
że jest dowolny raj,
to ja mu prosto w gębę,
że może też tkwi w błędzie
wpisanym w DNA?
A w Raju wszystko gra.

[Łucja]

oj Gruszka, Gruszka lubię Twoje pisanie
Ot, prahistoria i coś do picia dla Ciebie

[Gruszka]

Łucja! Witaj, w podzięce ja serwuję

[Leon Gutner]

że przecież co ma wisieć, to spadać nie powinno
i lepiej nie zaglądać w alianse i w intymność.

To mnie tak szczególnie zamyśliło a poza tym przeczytałem z uśmiechem .

Z ukłonami L.G.

[Gruszka]

Kłaniam się, Leo