Linii.

[Karma]

Coś trwalszego niż aspekt.
Na tej skale zetrę kości w proch,
wystarczy odcisk palca, kąciki ust
- dosięgający oczu fragment.



Z cyklu: Karma.
Jagoda Mornacka.
19.03.2017

[biegnąca po fali]

Podoba się. Jest w Twoich wierszach coś takiego, co trudno nazwać.
Jakaś... bolesna autentyczność, której nie sposób się oprzeć.

[witka]

Twój najlepszy.
Wskazowy wykres prądu stałego, z sinusoidalnego żródła.

[Karma]

Ewo - bo grzebię kurewsko głęboko.
Z każdym wierszem coraz głębiej.
Dzięki.

Witka - najlepszy?
Nie według mnie. Ale dzięki.

[Łucja]

Coś trwalszego, niż aspekt.
Na tej skale zetrę kości w proch,
wystarczy odcisk palca, kąciki ust,
- dosięgający oczu fragment.



Z cyklu: Karma.
Jagoda Mornacka.
19.03.2017

Przeczytałam, ale nie umiem się odnieść.


Wróciłam jeszcze.
Czuję w nim smutną powagę, zmaganie i ciężar. Treści nie rozumiem.

[Karma]

Znaczy nie rozumiesz, czy nie umiesz znaleźć słów, na to co czujesz?

[tetu]

Marcinie & Jagodo, Wasze wiersze to niesamowita skarbnica wrażeń, odczuć i emocji (przepraszam, że mówię wasze, tak Cię odbieram, w dwóch osobach jednocześnie)
Nieważne, czy krótko (jak tu) czy dłużej, zawsze tak samo boleśnie, tak samo precyzyjnie, zawsze w sam środek.
Pamięć Marcinie jest wyjątkowo trwała.
Gdziekolwiek nie sięgnąć, czegokolwiek nie dotknąć, wszystko wraca do początku, wspomnień, uśmiechów, do tych momentów, gdzie pustka miała obcy wygląd.
Twój peel ciągle szuka śladów, które i tak od zawsze nosi w sercu.

Na tej skale zetrę kości w proch,

wyborny fragment i tak wiele mówi
Tytuł świetnie spina całość.
Bardzo mi się podoba

[Karma]

Ja sam siebie tak traktuje, wiec spoko. Znaczy przyznaje się otwarcie, do swojej dwoistosci. Swoją drogą, najlepiej to pokazano w nowym serialu-legion. Tylko tam nazywamy się Carrie

Co do pamięci. Kiedy pustka miała obcy wygląd, czyjąś twarz. Kiedy można się byłoby do niej przytulic, bo ma materię. To pociesza, nk pozwala sobie jakoś ułożyć w sobie te samotność. Czy to, że od ponad 10 lat, tak naprawdę zawsze była gdzieś obok. Ta Karma tytułowa. Nie umiem tej wdzięczności ubrać inaczej jak w wiersze.

Stąd i podziękowania

[eka]

Sięgający.

Coś trwalszego niż aspekt.
Na tej skale zetrę kości w proch,
wystarczy odcisk palca, kąciki ust
- fragment linii do oczu.


-----------------------------------------
Zniosę spokojnie każdy Twój teraz atak.

[Karma]

Czemu atak?

Jak dla mnie rytm poszedł na lody w Twojej wersji.
Czemu i skąd taka?

Dodano -- 20 mar 2017, 19:11 --

Jest totalnie niewiarygodna i nieprawdziwa. Ta Twoja końcówka.