pieśń nad łąkami

[mirek13]

To oczywiste nawiązanie, Eka.
Świadome i z premedytacją.
Tak naprawdę chciałem napisać współczesną interpretację "Miedzi brzęczącej" i "Cymbałów brzmiących", ale nikt się nie przytulił do tego nawiązania.
Szkoda.
A romantyczna forma jest tylko romantyczną formą.
Gładka, rzewliwa i moim zdaniem - landrynka w ulepku.

[Mchuszmer]

Pamiętam, że dla mnie nawiązanie do biblijnej księgi częściowo broniło tę wzniosłość,
choć wiele w tym jest, że liryk prześliczniony, a takimi np. "ziołami odurzenia" trudno uwiarygodnić przekaz,
niemniej wiersz jest po prostu ładny, melodyjny, obrazowy, brzmiący; takie łapanie chwili. Bardzo się spodobał "okrąg nasyconej pszczoły".
Mnie akurat nie wszystkie rymy zachwyciły, wzmocnione - łące-brzęczące-słońcem-biedronce - podrażniły, a chwile-motylem mocno znajome, ale reszta bzyka.

[mirek13]

Szymek powiedz mi, kiedy analiatorzy i kontestatorzy literatury zrozumieją, że nie ma chu...wych rymów.
Są tylko chu..wi poeci, którzy mają ch.j do powiedzenia.
Tu można znaleźć pełno grzechów poezji rymowanej.
Książki i wrażliwość estetów słowa, może zrobić z tego wiersza, miazgę.
Może, mają rację.
A czy on przemawia? Nawiązuje? Podoba się? Jakoś wzrusza?
To co więcej chcieć od poezji, jakiejkolwiek?
Ja wiem, że nie jesteś krytykantem.
Ale pytanie proste brzmi - czego Ty w poezji szukasz?
Formy i poprawności, czy wrażeń i uczuć?
Bo jak mi napiszesz, że tego i tego, to znajdę Cię w tym obrzydliwie zakopconym Krakowie.
Bo to gucio prawda.

[Mchuszmer]

Co Ty nie powiesz o tej poprawności?:-) Czyżbyś widział u mnie jakiś schemat. Poza tym, jak to zwykle bywa, część mnie przekonuje, część nie, jak zresztą widać.
Moja opinia też opiera się na odczuciach i nie zakładam z góry, co mi nie zagra. Szczerze, ja akurat odnoszę wrażenie, że odbierasz każdą uwagę "techniczną" jako powód do klasyfikowania mnie jako automatu czy innej uczonej małpy i ścisłowieda;-).

Każde uwagi są próbą zdiagnozowania przyczyn mojego odbioru, po prostu, odnośnie konkretnego utworu, w konkretnym przypadku.
Przecież emocje, które się chciało przekazać to jedno, a sposób ich przekazania drugie. Nie wierzę zresztą, że odłączasz te "wrażenia" od formy, to poniżej Twojej półki, heh. Dobrze wiemy, że forma wspiera treść. Może coś skontrastować, a może jakiś efekt treściowy spotęgować do karykatury i uczynić peela niewiarygodnym - to w kwestii uczuć właśnie.
Np. ten kaskadowy drażniący ce-rym z lekkości popchnął mnie ku infantylności, to łatwe do przewidzenia.
A kwestia utartych fraz; to chyba chodzi o to, że czemuś znanemu trudno jest poruszyć na nowo, oddać w oczach odbiorcy czyjąś indywidualność, niepowtarzalną impresję. A np. wspomniane zioła odurzenia to też kwestia podbicia wzniosłością tego uniesienia, które już jest w treści.

Tyle tłumaczenia się, ogólnego i tak na przyszłość już wyczerpanego;-).
A wracając - ten wiersz napisałeś specjalnie jako przykład przesłodzonego, czy jak, bo już mam zeza (post o romantycznej formie) - ? :-D

[mirek13]

A Ty jesteś zeschizowana Poła i czytasz nie to, co napisałem.

Myśl sobie i analizuj co chcesz i jak chcesz.
Zrobiłem dokładnie to samo z Twoim tworm i byłem mniej elegancki w ocenie genialności.
Ja dociekam Twoich przyczyn (jak to ładnie nazywasz).
Ty nie zgodziłeś się z moimi, przy okazji Twojego wiersza.
Ale wiesz, Muszkieteru, że choć byśmy sobie wydrapali oczy, to za chwilę byśmy je wtykali w oczodoły, próbując podłączyć do nerwów i krwioobiegu.
No, Tobie, to może nie wszystko bym podłączył za tamten poetycki koszmarek.
Się trzym i walcz, tam gdzie geotermalne źródła straciły temperaturę.
Nawet o. Rydzyk nie dostanie dotacji do lodów Arktyki.

[alchemik]

Zapomnieli, że ja też muszkieteru.
A w nocy bez przytomności i w bólu napisałem wiersz i wstawiłem natychmiast.
Byście się odnieśli.

[mirek13]

Poczekaj, uszkodzony muszkieteru.
Czytałem. Faktycznie, stan piszącego był kiepski.
Szymek zajmie się tym z wdziękiem i gracją Aramisa.
Ja rębajły, Portosa.
Choć się liczebnie nie zgadza, to brakuje jeszcze dwóch, ale co zrobić?
Poczekam na tego mądralę od smoczych jaskiń poezji.

[eka]

To oczywiste nawiązanie, Eka.
Świadome i z premedytacją.
Tak naprawdę chciałem napisać współczesną interpretację "Miedzi brzęczącej" i "Cymbałów brzmiących", ale nikt się nie przytulił do tego nawiązania.
Szkoda.
A romantyczna forma jest tylko romantyczną formą.
Gładka, rzewliwa i moim zdaniem - landrynka w ulepku.

Nie zgadzam się z ostatnim zdaniem.
Jeśli zamiarem była interpretacja Hymnu Pawła z Tarsu - Twoja Pieśń tylko zyskuje.
A ja bardziej rozumiem swoje zauroczenie pszczołą, łąką, miłością adresatki.

[Halmar]

No i przyszłam, bo jestem dziś w romantycznym nastroju, a poza tym znudziła mi się ranga profilowa pt. "Najaktywniejszy w temacie: Zamulony brzeg".

Najpierw zaskoczenie: utwór bardzo dopracowany (nie pisałeś na kolanie, przynajmniej nie na swoim - nie zaprzeczaj, bo i tak nie uwierzę).
Skojarzenia z PnP nasuwają się natrętnie, jednak
jak mgła płynie stęskniony powrotem
bo mało było szalonych poranków
cichych zmierzchów
- i to jest dla mnie clou, szkielet, na którym opiera się cała konstrukcja. Bo odczytuję ten wiersz jako wspomnienie, nie tęskniące oczekiwanie. Jednocześnie wyczuwalne są nuty stoicyzmu, PL godzi się z losem, biorąc to, co może wziąć, nie oczekując jednocześnie spełnienia
i zostań chociaż trochę
poczekaj obiecaj.

[mirek13]

Ja nawet dzieci porządnie nie dopracowałem.
Więc nie wiem, co oznacza - dopracowany.
To znaczy, co się robi?
Ja z reguły nawet nie czytam po raz drugi tego, co napisałem.
Najwyżej sprawdzam, co word podkreślił.
Interpretacja jest dobra, wrażenia (widzę) pozytywne, to dzięki.