Niebieski.

[Karma]

Kim są te wszystkie okna
i kiedy na nie patrzeć

milkną, spuszczając skrawek
jakby zabrakło kotar, za którymi
mogłyby się schować.
Z ich tafli wykwitają dłonie, ze śladową
ilością nadgarstka - kolejna różnica -
owoc odejmowania od nóg, w górę.
Podchodzę, żeby nakrzyczeć
- tę, która przypomina o tobie
zostawiam na koniec, więc więdnie.
Zerka sam nie wiem czym,
pierścionkiem może i kołysze się,
kiwa na mnie palcem.

Wystarczy, że na chwilę odzyskam wzrok,
że dopadnę do ścian, oprę się o ich szorstkość

Spopieleję.
Pod głos.




Z rejestru strasznych snów.
Marcin Lenartowicz.


Tytuł cyklu zapożyczony od zespołu Hey.

[witka]

Spojrzałem na tekst
Aż tyle napisał?
Marcin wiersz się przeczytał, no przynajmiej ta oś, do której można się dokładać z interpretacją,
do której Ty dołożyłeś nowy.
Nie będę wymieniał najlepszych fraz, nowych segmentów.
Pod włos Tobie.

[Karma]

Bo to Marcin.
Jagoda woli się nie przeglądać.

[tabakiera]

Faktycznie, straszny sen.
Okna, które są kimś (nie czymś).
Milczą, spuszczają coś, co nie jest kotarą.
Wykwitające z nich dłonie nasuwają krwisty obraz - wszak okna są ze szkła, a szkło kaleczy.
Tafla, która przypomina o niej zostaje na koniec i więdnie. Więdnie wykwitająca dłoń.
Zerka okiem pierścionka (pierścionek i kiwający palec nasuwa myśl o zerwanych zaręczynach, ale może to zbyt tradycyjny tok rozumowania).
Podmiot liryczny jakby odbity od tych okien, szuka oparcia w ścianach.
Odbije się pod głos krzyczący z tych tafli na ściany.
Czy szorstkość ścian jest dobra?
To kontrast dla szyb, niemniej można spopieleć.

Dobry, pełen pułapek wiersz.

[Karma]

Będzie jeszcze odpowiedz Jagody, tak się zapowiadała przynajmniej. To może co się wyjaśni.

Dzięki.

[Napoleon North]

Witam

Przepraszam ,że przeszkadzam.
Ale czy niebo bez gwiazd nadal byłoby niebem ?
Jeszcze raz przepraszam

[Karma]

Niebo zz gwiazdami to kosmos.
Bez - niebo.

[eka]

tę, która przypomina o tobie
zostawiam na koniec,

Przecinek po tobie.
Interpretację mam, a chyba nawet część inspiracji, ale poobcuję sobie z nimi wyłącznie prywatnie.

[Ava]

Czytałam go kilkakrotnie i wracam do niego...

[Marcin Sztelak]

Straszne sny, aczkolwiek może nie? Może ledwie mroczne i oniryczne. W każdym bądź razie wiersz przemawia, zza okien i kotar.

Pozdrawiam.