wianki warkocze trzy po trzy

[biegnąca po fali]

anioły obrosły w tłuszcz
i coraz rzadziej schodzą na ziemię

rozmazany za szybą ale poznaję
to ten sam dworzec na którym zrozumiałam
że czekanie jest passé

otarcia goją się wprost proporcjonalnie
do powstawania nowych dziur
w głowie
te zazębiają się jak słowa
z których nieporadnie składam modlitwy
w zależności od potrzeb wydłużam
bądź tnę czas do minimum

autobus pnie się pod górę
i czasem zaskoczy coś na wybojach
choć bywa że jedyne co można to zamknąć
za sobą usta

a umarłe
zwinięte w kłębek niech śpi spokojnie
znów plotę

[Alek Osiński]

Generalnie bardzo mi się podoba, mam tylko
dwie wątpliwości,

do obumierania komórek swobodnego
spadku sufitu

ta metafora wydaje mi się przekombinowana,
a przez to nieczytelna

i sama końcówka - "znów plotę",
trochę jakby
podwieszona na siłę, wolałbym
inne rozwiązanie,
np.

"a umarłe
zwinięte w kłębek
niech plecie spokojnie dalej"

ale to ja. Siema:)

[biegnąca po fali]

Alku - wycięłam, to i owo. Dzięki:)

[witka]

Inspiryjesz we mnie, na razie -

https://www.youtube.com/watch?v=Bau65voKOU8

[biegnąca po fali]

Fajnie. Nie spiesz się. Poczekam:)

[witka]

Kluje się.
^-^

[Ava]

zrezygnowałabym z ale* to* i te* i a*
zamknąć za sobą usta* bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Avo. Pewnie coś tam jeszcze się przytnie.

[tetu]

Zgadzam się z Avą. Myślę, że wiersz zyska jak pousuwasz ciut tych wypełniaczy. Co do pointy, tytuł ładnie spina całość. Podoba się Ewo

[biegnąca po fali]

Jakie wypełniacze? Tecia, no co Ty?
Tak ma być