Ponton do wolności

[anastazja]

w otwartej źrenicy horyzonty europy
z prośbą o azyl
wyobraźnia kilometrów odmierza wiarę
choć stopy grzęzną w niepewności

coraz trudniej o mosty
zmęczenie i głód nie zamkną nocy
między niebem a ziemią układa głowę
gdzie indziej brakuje miejsca

za duża dłoń na miłosierdzie
jońskie fale cofają ponton
jutro zapyta Boga czemu taki mały