podnieś się z kolan Basziro

[biegnąca po fali]

to nic że płonie obiecany raj
i milczą rozmodlone skrzypce

wstaje nowy dzień
koty prężą wychudzone grzbiety
jak prężyły się struny w oczekiwaniu
na smyczek

jeszcze zagrasz
w triumfie uniesiesz instrument
zabliźnią się wyrwy w duszy

cisza pęknie wraz z pierwszym dźwiękiem
echo poniesie wołanie

[AS...]

nie wiem kto jest za Tobą
ale przed Tobą nie ma nikogo

[biegnąca po fali]

ASie -

[tetu]

to nic że płonie obiecany raj
i milczą rozmodlone skrzypce

Bardzo mocny, emocjonalny wstęp, jak zresztą cały wiersz.
Nie wiem czy potrzebny jest trzeci wers, ja czytam bez.
Pięknie.

[biegnąca po fali]

Dziękuję, tetu. Może rzeczywiście jest zbędny

Zobaczymy

[witka]

także wg mnie zbędny, ale co złego to yeti.

[biegnąca po fali]

Yeti... powiadasz

Dzięki, witka.

[mawo]

Czytam bez triumfu.
Bez względu na to, co zrobisz - piękny wiersz.

[Alek Osiński]

Potężna jest wiara w ludzką pozytywną moc.
Oby tak było jak piszesz, Ewo:)

Najbardziej mi się podoba metafora
z kotami z drugiej strofy, ale chyba
Ci się wdarło do wiersza trochę emfazy.

Brzmi bardzo wzniośle,
zwłaszcza końcówka.

Może to wymusza temat, ale trochę
zbliżasz się do rejestru - "Po nocnej rosie
płyń dźwięczny głosie"...hmmm