Tłumacząc Jesienina

[JSK]

Tłumacząc Jesienina

Lilianie

A widzisz, ile można znaleźć nowych znaczeń
W miękkodźwięcznej przestrzeni rzuconego słowa,
Które, grając tak samo, zawsze brzmi inaczej
Lub w pięciolinii sensów chce się podle schować.

Czasem wers niepokorny nie chce takiej pieśni
Biegnącej w szelest mowy i zmienność akcentów,
Jakby bez przekonania, że można dopieścić
I odziać w temperament – bez temperamentu.

Bawisz głosem bezdźwięcznym rozbrykane strofy,
Wiodąc na wierzch starannie ukryte podteksty,
Znalezionych obrazów oglądasz mikrofilm,
Z którego się wyłania moc różnych perspektyw.

A gdy kształt myśl właściwą znajdzie i ubierze;
Wiersz popłynie gawędą lub zabrzmi pacierzem.


.

[Miladora]

No proszę, JSK - sonet angielski.
I jaki piękny w dodatku.

Wiersz popłynie gawędą, lub zabrzmi pacierzem.

Oj, popłynął, popłynął...

Prawdziwa przyjemność czytać takie wiersze.

Twoje zdrowie







Tak na bardzo malutkim marginesie - JSK, kochany, a przejdź wreszcie na normalną interpunkcję, pliiiiiz.

[JSK]

Serdeczne dzięki za miłe słowo komentarza

[Ewa Włodek]

jaka super-pointa, JSK...A i to, co powyżej niej - też, też cacy...


Pozdrowieńka liczne a ciepłe...
Ewa

[JSK]

Tak na bardzo malutkim marginesie - JSK, kochany, a przejdź wreszcie na normalną interpunkcję, pliiiiiz.

Na Boga. Toć mi to polonistka sprawdzała i poprawki wedle swojej wiedzy naniosła, a ja tylko bezwolnie przepisałem. A było inaczej.

[Leon Gutner]

Rozbrykane myśli ale ułożone w strofy tak jak tylko ty potrafisz Janie .

Ukłony L.G.

[Miladora]

Na Boga. Toć mi to polonistka sprawdzała i poprawki wedle swojej wiedzy naniosła, a ja tylko bezwolnie przepisałem. A było inaczej.

Chodziło mi o to, że nie musisz każdego wersu zaczynać wielką literą, JSK.
Dzisiaj taki zapis wydaje się już sztuczny.

Masz dla przykładu:

Czasem wers niepokorny nie chce takiej pieśni
biegnącej w szelest mowy i zmienność akcentów,
jakby bez przekonania, że można dopieścić
i odziać w temperament – bez temperamentu.

Czyli po kropce wielką literą, po przecinku małą.

[skaranie boskie]

Daj spokój Miladoro.
To taka maniera Jana Stanisława.
On tak pisze i będzie tak pisał, choćby niewiemco!

Co nie ujmuje piękna jego wierszom.
Temu też nie.

Nie zawiodłem się zaglądając.