zakaz zbliżania

[tetu]

Hal, dziękuję za upominek muzyczny. Podoba się.

[Halmar]

:)

[abandon]

Ciekawe czy mnie też fajnie widzieć

Dobre pisanie, proszę Pani

[tetu]

Ab, zawsze, wszędzie i o każdej porze
Dziękuję:)

[biegnąca po fali]

[Alek Osiński]

Dobry wiersz, Tetu.

mam tylko pewien zgryz z puentą,
bo te wersy, moim zdaniem, kłócą się ze sobą.

"Pełnia ścina białko" jak dla mnie wystarczy,
to mocna puenta. Natomiast "wilgotnieje" nie pasuje
do tego obrazu, bo ścinanie białka to proces
przechodzenia ze stanu płynnego w stały:)

pełnia ścina białko
wilgotnieje

[tetu]

Tak Alku. Zgadzam się z Tobą

bo ścinanie białka to proces
przechodzenia ze stanu płynnego w stały:)

tyle tylko że tam zachodzą dwa procesy oddzielne, (choć są powiązane ze sobą) a wszystko to podczas pełni i w pełni:)
Jeden wewnątrz peela, coś z czym pod lir nie umie sobie poradzić (ścinanie białka) drugi, zewnętrzny, gdzie górę biorą emocje. Tu trafne określenie Nuli że łzy.
Przyglądanie się księżycowi to tęsknota za czymś co jest nieosiągalne.
Poza tym księżyc w mitologii hinduskiej to czara z której się pije. Wydaje mi się że można tutaj dowolnie sobie puentę złożyć, ale dziękuję Ci za swój pogląd i wskazanie tego co Cię uwiera, może powinnam się tam bardziej rozpisać? Wyciągnę wnioski, pozdrawiam.

[Stella]

Pierwszy wers już mnie chwycił za nadgarstek. Zatrzymał na wszystkie kolejne.
Bardziej go czuję, niż wiem. Czytam po swojemu i na użytek własnych doświadczeń. Zostawiam więc tylko wyraz uznania i dzięki.

[Nula.Mychaan]

Powróciłam.
Twój wiersz jest tak niepokojący, że wlazł mi pod skórę i wciąż znajduję coś nowego.
Dzięki za wyjaśnienie tej pełni, ja widziałam tylko jedną stronę, chociaż przeczuwałam coś w głębi,
teraz już wiem że czucie mnie nie myliło.

[tetu]

Stello, dziękuję

Nula, bardzo mi miło i cieszę się, że wróciłaś, serdeczności