Pro bono publico

Moderatorzy: eka, Gorgiasz

Wiadomość
Autor
Awatar użytkownika
Lucile
Moderator
Posty: 2484
Rejestracja: 23 wrz 2014, 0:12
Płeć:

Pro bono publico

#11 Post autor: Lucile » 22 sie 2017, 13:29

Ewo,
to, że do tej pory nie pozostawiłam śladu pod tekstem, nie znaczy że nie czytałam. A jakże, kilka razy i do niego ponownie wracałam. Siedzi mi, jak zadra pod skórą (to komplement), spokoju nie daje. Myślę o nim w dwóch aspektach: makroskali i mikroskali. Przecież, to zresztą nic odkrywczego, każdy z nas (no... prawie) taki makro-świat ma (nosi, piastuje) w sobie, w osobistym, spersonifikowanym miko-świecie. I w tym znaczeniu one bez ustanku wzajemnie się przenikają i łączą.
Nie wiem i nie podejmuję się autorytatywnego stwierdzenia „co autor miał na myśli” . Tekst jest piękny, poetycko - filozoficzny. Pieści moje ucho, zapada w serce, a co najważniejsze, ba, elektryzuje zwoje mózgowe. Już za samo to, wielkie :bravo: chociaż nie potrafię sięgnąć do jego istoty.

Serdeczności
Lu
Non quivis, qui vestem gestat tigridis, audax


lucile@osme-pietro.pl

Awatar użytkownika
eka
Moderator
Posty: 10469
Rejestracja: 30 mar 2014, 10:59

Pro bono publico

#12 Post autor: eka » 23 sie 2017, 19:21

Dzięki, Lu, za podzielenie się ze mną odczuciami. Jeśli tak się w Twojej lekturze 'odbił' - to wielka radość. Co do rozumienia. Nic w tekście nie zmienię, bo jest skończony. Może w wersji tylko prozatorskiej kiedyś do niego nawiążę i stanie się zrozumiały. Tak, to wewnętrzny architekt mikroświata budował urojenia, a później zweryfikował do prawdy-pointy makroświata.
Pozdrawiam serdecznie.
:kofe:

Marcin Sztelak
Posty: 3587
Rejestracja: 21 lis 2011, 12:02

Pro bono publico

#13 Post autor: Marcin Sztelak » 27 sie 2017, 17:17

Piękny tekst, równie dobrze mógłby być wierszem.

Pozdrawiam.

Awatar użytkownika
eka
Moderator
Posty: 10469
Rejestracja: 30 mar 2014, 10:59

Pro bono publico

#14 Post autor: eka » 12 maja 2018, 8:14

Próbowałam, ale to proza do bólu.
Dzięki.

:kofe:

ODPOWIEDZ

Wróć do „PROZA POETYCKA”