Pod dotykiem.

Wiadomość

Karma · #1 Post autor: **Karma** » 31 sie 2017, 17:56

Dłonie nadal pachną mi tobą,
choć nie mam już pewności,
kto powiedział to pierwszy.
Zastrzyk z melancholii,
konwalie w wazonach,
schyłek lata zamknięty w szkatułkach
pod oknem.

Ktoś przy nim zasnął,
oparty o parapet. Chłód głaszcze go
w podbródek, czy drapie za uchem.
Czeka dalej, dłużej, na odległość
skrapla się w cząsteczki elementarne,
co stając się sypkie, kruszeją

Z cyklu: Poznań.
Marcin Lenartowicz
Sierpień 2017

Grafoman · #2 Post autor: **Grafoman** » 31 sie 2017, 17:59

Pięknie.

tabakiera · #3 Post autor: **tabakiera** » 31 sie 2017, 18:02

Emocjonalnie i obrazowo.
Bardzo czytelnie.

Oj, Marcin, Marcin.
Znowu melancholia dopadła i samotność.

Karma · #4 Post autor: **Karma** » 31 sie 2017, 18:16

Jak bardzo czytelnie, skoro źle czytasz mówiąc o samotności? :p To w zupełnie inna stronę idzie, jak cały cykl

Dzięki, Grafomanie.

tabakiera · #5 Post autor: **tabakiera** » 31 sie 2017, 18:39

Cholera, to ja mam własny sposób czytania.

Karma · #6 Post autor: **Karma** » 31 sie 2017, 18:55

Przepraszam

she · #7 Post autor: **she** » 31 sie 2017, 22:50

Inaczej niż zwykle u Ciebie

Tak bardziej wprost, bez owijania w skomplikowane metafory... i bardzo mi się tak podoba

Nula.Mychaan · #8 Post autor: **Nula.Mychaan** » 31 sie 2017, 23:09

Bardzo mi się podoba

Karma pisze: ↑
31 sie 2017, 17:56
skrapla się w cząsteczki elementarne,
co stając się sypkie, kruszeją

piękna punta

biegnąca po fali · #9 Post autor: **biegnąca po fali** » 31 sie 2017, 23:10

Piękna liryka, Marcinie. Wyjazdy Ci służą

Marcin Sztelak · #10 Post autor: **Marcin Sztelak** » 31 sie 2017, 23:56

I tak to bywa imienniku, ale w końcu życie to chwile i oby wszystkie takie.

Pozdrawiam.