To zbyt piękne jak na pisanie wiersza

[Marcin Sztelak]

Są takie cisze, których nie warto
przerywać. Chyba że szelestem
wiatru albo spadającą gwiazdą.

Być może mamy tylko słowa
na swoją obronę.
I kieszenie pełne symboli
blaknących nieustannie.

W końcu przychodzi pora na wzruszenia
ramionami, zbawiennym gestem.
Takie następstwo rzeczy, zwane także
wszechogarniającą ułudą.

Skoro zniewoleni rozumem wysychamy
jak kartki po deszczu.
Z rozmytą treścią.

Są takie cisze, których nie jesteśmy warci.

[witka]

Piękny z tym klamrowaniem.
Ech.
Pozdrawiam.

[Grafoman]

Podobało mi się, Marcinie.

[eka]

Są takie cisze, których nie jesteśmy warci.

Są.
Fantastyczna klamra.

[tabakiera]

Liryką pojechałeś czystą.
Szczególnie na początku i końcu, w środku (jak zwykle u Ciebie) ironia.

[Alek Osiński]

Są takie cisze, których nie jesteśmy warci.

Zbyt piękne, żeby mogło być prawdziwe:)

[Nula.Mychaan]

Ale piękna klamra, całość bardzo