Noc

[eka]

Z miasta wyjechali pod wieczór. Szukali miejsca do życia tylko we dwoje.
Spójrzcie na nich, siedzą w głębokich fotelach, oddzieleni
szerokością grubego dywanu i szklanym blatem stolika.
Pod hotelowym sufitem patrzą sobie w oczy, tłumacząc
dlaczego i za co wciąż kochają.

I wychodzi na jaw, że on za spalone czajniki i próby zrozumienia
świata, ona za porządkowanie jego chaosu i potęgowanie, za wiersz,
mądrość, wbieganie po schodach, trzask przekręcanego zamka, radość
przed dotknięciem, zrzucanie czarnych szpilek, za aż ból pragnienia,
zamykanie oczu i za otwieranie, za nagły jego wczorajszy szach,

za jej przerażony mat... a najtrudniej im było utrzymać się w bezruchu,
kiedy doszedł do blasku gładkiej skóry, a ona do pochylania się nad nią,
bo spełnić życzenie dzisiaj miał ten, kto pierwszy ruszy z miejsca
i dopadanie. Przegrał, porywa na twarde łóżko i leżąc, sto razy wypowiada
jej imię różną nazwą, bo ona, śmiejąc się, taką karę mu wyznaczyła

i teraz skrupulatnie liczy swoje znane i mniej znajome twarze.
A później walczyli, rzucając w siebie jasnymi poduszkami, by na zgodę
wirować w uścisku, gdy upadli... jej biodra z mgły, jego oczy z wiatru.
Aksamit i grań. Raz wolniej, raz szybciej skaczą razem w tak niebywale Wysokie,
że nawet bóg-poeta Mu nie sprosta – w nazwie nie utrzyma. Zazdrości.

Spod hotelowego nieba wyszli tylko raz, aby hartować kształt w chłodzie
porannej planety. Bez słów, pojemnych za mało, spada na nich rozumienie
kim są dla siebie i będą. Wracają długimi korytarzami, mijając puste pokoje,
a w obojgu – radość do życia, które stworzyło noc i postawiło razem w drodze.
Ta ich czułość w oczach.

[witka]

Piękne, niezadługi, nieprzegadane.
Magiczne.

[Gruszka]

jej biodra z mgły, jego oczy z wiatru.
Aksamit i grań. Raz wolniej, raz szybciej skaczą razem w tak niebywale Wysokie,
że nawet bóg-poeta Mu nie sprosta – w nazwie nie utrzyma. Zazdrości.

Wiersz przepiękny, a zacytowane - perełka!
Baaardzo! Brawo!

[eka]

Bałam się tej formy zapisu.
Dziękuję za wzmocnienie, Elu, Witka -

[Alek Osiński]

Epicki ryt i dynamiczna fabuła. Mocno pachnie prozą, ale czy to zarzut?
Dobry psycholog z Ciebie Ewo i kreatywny:)

[eka]

Mocno pachnie prozą, ale czy to zarzut?

Rozwiej niepewność wte lub wewte - proszę. Nie upadnę w razie czego:)
----------------------
Dobry psycholog kreatywny, hm... biorąc pod uwagę status quo portalu... zbędne piąte koło u wozu. I ciekawe z jakich przesłanek opinia się skrystalizowała.

[biegnąca po fali]

Bardziej proza niż poezja... ale na plus, Ewo. I to duży:)

[eka]

Bardziej proza niż poezja

Dzięki za jasną deklarację, Ewo. To lubię!

[elka]

Niezła proza poetycka, Ekuś. Tak Ciebie pięknie natchnęło... jestem pod ogromnym wrażeniem.

[Nula.Mychaan]

Ewo jesteś tak różnorodna w swojej twórczości, że tylko pozazdrościć.
W sumie to tez uważam, że to proza poetycka, bardzo piękna, ale jednak skłania się bardziej ku prozie, co wcale nie umniejsza wartości.