mieć ideę

[Jacek Sojan]

zwyczajne przedmioty
ławy dzbany sandały
są jedynie niedoskonałymi kopiami
doskonałych Oryginałów

Platon w to wierzył

przechowywane jako idee
jeszcze nie wiadomo gdzie
ale następcy filozofa starają się
chcą bardzo chcą wskazać to miejsce

próbują ich uprzedzić politycy
ale wszelkie próby przekonywania obywateli
że Prawda Dobro Piękno i Miłość
mają swoją ojczyznę pod krawatami
od lat skazane są na niepowodzenie
(socjalizm komunizm a dziś liberalizm
okazują się magazynem idei bez desygnatu
pustymi pudełkami z pięknymi hasłami)

na Koprowym Wierchu
marzą mi się idealne buty
niosące wysoko
lżejsze od zmęczenia
miękkie
niezniszczalne jak idee
Platona

kiedy pomyślę o doskonałych kobietach
widzę żwawe stuletnie teściowe
przyrządzające codziennie
obrzydliwie zdrowy szpinak

widzę żonę
przy jej doskonałej urodzie
czuję się jak zwiedzający Luwr
w przydeptanych kaputach
moje ręce napotykają zawsze ostrzeżenie
uważaj arcydzieło nie wolno dotykać

świat idei okazuje się horrorem
spełniających się doskonale faktów
takich jak wieczne długi wieczny katar
albowiem
Doskonale Dobre Idee Doskonale Wstrętnych Rzeczy
udzielają się szczodrze razem z pchłami
hemoroidami zgagą małostkowością
chciwością i złością

póki co wybaczcie
mam ideę zjeść pierogi
z rodzynkami

[Miladora]

Ja też miałam ideę, Jacku Sojanie.
A właściwie mieliśmy razem ze Skarańkiem, że się wdrapiesz jednak na to ósme piętro.
I przyznaję, że roześmiałam się serdecznie na Twój widok.

No to teraz sobie spokojnie poczytam o Twoich ideach.

- próbują tamtych uprzedzić politycy - a nie "próbują ich uprzedzić politycy"?
- ( socjalizm - bez spacji po nawiasie.
- pustymi pudełkami z pięknymi hasłami) - jak Cię znam, to będziesz tego rymu bronił własną piersią.
I nawet Ci dam na to dyspensę, bo brzmi rzeczywiście jak piękne hasło.

A na koniec - proszę, zostaw dla mnie parę pierogów.

Witaj i wszystkiego dobrego.

PS. Kupiłam ten wiersz, stawiam flaszkę...

[Jacek Sojan]

witaj!

zgadzam się z Twoimi uwagami (spróbowałbym nie...!)
a są możliwości poprawek?
- na pierogi możemy pójść razem, na Sławkowskiej jest lokal z niemal domową kuchnią, ale bez wina...
na wino można pójść na Kanoniczą!

pozdrawiam ponocnie!

[Miladora]

a są możliwości poprawek?

Tak.
Pod tekstem są dwie funkcje - "zmień" do edytowania i "cytuj".

na Sławkowskiej jest lokal z niemal domową kuchnią

Na Sławkowskiej o czwartej
bar jest nadal otwarty,
tam pierogi zjeść można na prędko.
W tej wędrówce noc zeszła,
więc przysiądźmy na krzesłach
jak gołębie zmęczone włóczęgą.

Oczywiście o czwartej rano.

Kanonicza jak najbardziej.

Dobrego dnia

[Gloinnen]

Witam!

Utwór przeczytałam z zainteresowaniem.
Pozwolę sobie na kilka uwag formalnych - oczywiście to tylko moje subiektywne zdanie.

próbują ich uprzedzić politycy

mają swoją ojczyznę pod ich krawatami

okazują się magazynem idei bez ich desygnatu

Według trzy "ich" w jednej strofie to trochę za dużo.

Pierwszy wers można próbować całkiem inaczej "rozegrać"...
W drugim - "ich" jest jak najbardziej potrzebne - więc nie ruszam.
W trzecim "ich" usunęłabym, gdyż moim zdaniem jest zbędne.

przyrządzające codziennie
obrzydliwie zdrowy szpinak

"przyrządzające co dzień" - może tak? - żeby dwa przysłówki nie wpadały na siebie.

Ogólnie - podoba mi się ten wiersz. Bardzo lubię motyw desakralizacji rzeczy wielkich w poezji. Przewrotne przymrużenie oka na Idee zawsze się przydaje, życie na górnym C i takież pisanie - jest rzeczywiście nie do pomyślenia, jak wspominasz:

Doskonale Dobre Idee Doskonale Wstrętnych Rzeczy
udzielają się szczodrze razem z pchłami
hemoroidami zgagą małostkowością
chciwością i złością

W tym miejscu zastanowiłabym się nad tymi trzema ostatnimi pojęciami. Trochę chyba zbyt dosłownie wyszło, na dodatek te "-ści" szeleszczą nad wyraz mocno. Zostawiłabym z tego katalogu tylko "małostkowość", do innych poszukała zamienników albo starała się oddać tę samą treść posługując się obrazami-symbolami.

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

mają swoją ojczyznę pod ich krawatami

okazują się magazynem idei bez ich desygnatu

Wystarczy usunąć.

[skaranie boskie]

na Koprowym Wierchu
marzą mi się idealne buty
niosące wysoko
lżejsze od zmęczenia
miękkie
niezniszczalne jak idee
Platona

Takie, zdałoby się prywatne, żeby nie rzec przytulne marzenie, a jakże uniwersalne.
Jest kilka perełek retorycznych w tym wierszu.
Trochę mi on prozą poetycką trąca.
W sumie dobrze, nie jest monotonny.
O szczegółach warsztatowych się nie wypowiem, bo to nie moja działka.
Jedno jest pewne, trafiłeś ideą w małpią ideowość.

[SamoZuo]

Pewne idee są zbyt górnolotne i należy z nich zrezygnować, a inne wręcz przeciwnie, trzeba tylko wiedzieć, które.

A pierożki dobra rzecz i człowiek właśnie powinien cieszyć się z małych rzeczy, zamiast chcieć od razu te wielkie.

Pozdrawiam

[Jacek Sojan]

Gloinnen;

wychodząc naprzeciw zastrzeżeniom podporządkowałem się sugestiom Miladory, usuwając powtórzenia; dziękuję za uważne czytanie;

serdecznie pozdrawiam!

J.S

[Qń Który Pisze]

zwyczajne przedmioty ławy dzbany sandały są jedynie niedoskonałymi kopiami doskonałych Oryginałów

Ta zwroteczka się Qniowi podoba, chociaż wyraz "Oryginałów" skrojony w majuskule, co Qniowi
dotatkowo wybałuszyło jego i tak wyłupiaste oczy
Ładnie, bez wzdęcia, podkreślają słowa zwyczajną zwyczajność.

próbują ich uprzedzić politycy ale wszelkie próby przekonywania obywateli że Prawda Dobro Piękno i Miłość mają swoją ojczyznę pod krawatami od lat skazane są na niepowodzenie(socjalizm komunizm a dziś liberalizm okazują się magazynem idei bez desygnatu pustymi pudełkami z pięknymi hasłami)

Ha, a tutaj autor pokusił się o polityczne akcenty, nie zostawiając na "kiełbasie wyborczej" suchej nitki.

kiedy pomyślę o doskonałych kobietach widzę żwawe stuletnie teściowe przyrządzające codziennie obrzydliwie zdrowy szpinak

Tak, tutaj Qń potrząsnął ze zrozumieniem bujną grzywą, bo szpinak jest najobrzydliwszym kłamstem dietetyków, bo wcale nie jest tak zdrowy, jak go zachwalają. I nawet pokłady żelaza, o które był podejrzewany, są wyssane z palca
Teściowa Qnia, Stara Szkapa, gotuje przewybornie i Qń nigdy nie miał powodów do narzekań

widzę żonę przy jej doskonałej urodzie czuję się jak zwiedzający Luwr w przydeptanych kaputach moje ręce napotykają zawsze ostrzeżenie uważaj arcydzieło nie wolno dotykać

Zgadzam się z autorem, że piękna żona jest arcydziełem swojego mistrza i czasami, żeby zaoszczędzić jej pięknych, wlepionych oczu w sufit, po upojnym spotkaniu z mistrzem, warto odwiedzić sąsiadkę z góry, dla której nie potrzeba wcale mszy w łóżku... wystarczy zadzwonić dwa razy i zrobić trochę miejsca na stole
Qń ma spore problemy ze słowem "kaputach", bo ma dziwne skojarzenia... np. Hitler kaputt!
Hitler dlatego przegrał wojnę, bo miał pod koniec zbyt dużo kaputtów

świat idei okazuje się horrorem spełniających się doskonale faktów takich jak wieczne długi wieczny katar albowiem Doskonale Dobre Idee Doskonale Wstrętnych Rzeczy udzielają się szczodrze razem z pchłami hemoroidami zgagą małostkowością chciwością i złością

póki co wybaczcie mam ideę zjeść pierogi z rodzynkami

Podziwiam autora za odkrycie kart Ja ciągle przy tym samym pierogu i tym samym rodzynku i ciągle z nie mniejszym apetytem

Ta poetycka proza jest oczywistym gadulstwem, ale sensownym. Qń też jest gadułą, więc akurat to mu specjalnie nie przeszkadza.