omijak

Wiadomość

witka · #1 Post autor: **witka** » 03 paź 2017, 10:13

w twojej twarzy
już nie jak zawsze od frontu
kiedy tliłaś się tylko lampką nocną
gaszona bezdotykowo zasunięta foliowymi storami

po dzień dobry cześć naszą nieutraconą za rogiem
ławka na innym skwerze bez odwijania welonów

dogrzewamy się w przedpołudniowym wysypie słońca
poplon zupełny żeby ulżyć ziemi

na wyspach szczęśliwych

#2 Post autor: **eka** » 03 paź 2017, 18:58

witka pisze: ↑
03 paź 2017, 10:13
w twojej twarzy od frontu nie zgasła
lampka nocna
(...)
dogrzewając przedpołudniowy wysyp słońca
poplon zupełny żeby ulżyć ziemi

na wyspach szczęśliwych

Sądzę, że wiersz kierowany do Zmarłej. O dobrodziejstwie przemijania.
Stylistycznie najlepsze, wg mnie, powyższe wersy.

WHITE RAVEN · #3 Post autor: **WHITE RAVEN** » 03 paź 2017, 19:04

witka pisze: ↑
03 paź 2017, 10:13
na wyspach szczęśliwych

oj szczęście w zarodku nieszczęsne
jak zima przywarło do kołyski lata

witka · #4 Post autor: **witka** » 03 paź 2017, 19:34

To o spotkaniu na ławce dawnej miłości nr 3,14.
Stylistycznie to jestem jak styl od siekiery, niestety aż pardon.

WHITE RAVEN · #5 Post autor: **WHITE RAVEN** » 03 paź 2017, 19:38

witka pisze: ↑
03 paź 2017, 19:34
To o spotkaniu na ławce dawnej miłości nr 3,14.

Dobra dobra nie wchodzę w szczegóły