ale szkoda

Wiadomość

WHITE RAVEN · #1 Post autor: **WHITE RAVEN** » 30 wrz 2017, 20:02

było mi cieplej
nim nałożyłaś na mnie ręce
ostygłem w catharsis pośrodku czoła
zaplanowałem drenaż językiem u niego
wpadnij na świtanie
ciepłe bułeczki i pierniczki

wiesz mnie już nie ma
biała sala to przestrzeń
szarej rzeczywistości
ale

on będzie czekał
a ja..
wsiąknę w ścianę
na raz , dwa..............
.............................
trzy
pppppppppppppppppppppppppppppiiiiiiiiiiiiiiiii

Marcin Sztelak · #2 Post autor: **Marcin Sztelak** » 04 paź 2017, 23:38

Smutno w wierszu, nie wszystkie zmiany są dobre. Bardzo dobra puenta z zanikaniem.

Pozdrawiam.

mirek13 · #3 Post autor: **mirek13** » 05 paź 2017, 0:51

Trzeci i czwarty wers, to jakiś horror. Są granice metaforyzowania.
Poza nią przestaję mieć przyjemność czytania, a dostaję jakiegoś wstrząsu anafilaktycznego, czyli mam totalną alergię na podobne mądrości.
I ta biała przestrzeń, szarej rzeczywistości... Nienajlepszy ten związek, choć zrozumiały.
Z reszty dałoby się wykroić dobry wiersz.

Tomasz Gil · #4 Post autor: **Tomasz Gil** » 05 paź 2017, 7:18

Errata, będąca moją refleksją na temat wiersza: Na OIOM-ie wyłącza się pipkanie kardiomonitorów, z reguły zostaje jeden-dwa z włączonym głosem, u tych najbardziej zagrożonych. Ci "do umarcia" mają wyłączony dźwięk.
Pozdrawiam.

WHITE RAVEN · #5 Post autor: **WHITE RAVEN** » 05 paź 2017, 13:24

mirek13 pisze: ↑
05 paź 2017, 0:51
Trzeci i czwarty wers, to jakiś horror. Są granice metaforyzowania.

Może dla ... horror to ...