Odpatrzenia.

[Karma]

Nie umiesz rysować,
wiec wszystko co masz
to te słowa zawarte
w zwierciadle.
Kto czeka najbardziej?
Komu nie starczy juz miejsca
na radość, wiec wylewa ja przez
palce, wzrok, dołeczki w policzkach
gdzie zmieściłby się cały parter
gdyby tylko mógł opowiadać.

Wszystkie te historie, o których
warto pamiętać. Drzewa rosnące
na podwórku - wsparcie dla rąk,
w których akurat w tym momencie
mieści się wszechświat.

Lub zaledwie kropelka,
jeśli już chodzi o ścisłośc.

Taka, co drazy i drazy
aż strach.


Z cyklu; deszcz.
Wujek Marcin

[witka]

Aleś się rozpytlował- z telefonu.
Podoba mi się.
Bez ostaniego wersu albo coś w stylu

Taka, co jak drąży
to i wielkie oczy.

[Karma]

No z telefonu, potem zapominam poprawić. Swoją drogą, tak wybiórczo te literówki

W sumie fajne to twoje, do przemyślenia.
Ciekawe czy kiedyś trafia przypadkiem, te moje dziewczynki. Ciekawe, czy nie powiedzą, że siara - wujek poeta

[witka]

Siara ma to do siebie, że może powodować łzawienie.

Pisanie to bardziej poprawianie czasu przeszłego, niedokonanego.

[Karma]

W tym wypadku raczej utrwalanie teraźniejszości. Wszystko to się dzieje, wiec o żadnym niedokonaniu nie może być mowy. I nigdy to nie będzie też przeszłość, tak mi się wydaje. Przynajmniej z mojej strony, a jak One to będą
widzieć? Może któraś wda i się w wujka, to się dowiemy jako stare dziadki. Tym fajniej będzie powiedzieć: o, Hania Lenartowicz - znałem Twojego wujka, piszesz lepiej od niego

[witka]

Ja wiem, czy lepiej - to niewymierne, każdy pisze inaczej, a kwestia uznania także może być dyskusyjna.

[Karma]

Ja o zupie, ty o dupie

[witka]

Marcin w czasie robienia obiadu napisał się wiersz. Ślepy jak sumienie, zamiast kminku dosypałem siemienia lnu, poczem wykonałem telefon do żony:
- Żaba będzię cieżka zima, indianie na podwórku gromadzą chrust na opał, zorganizuj na szlaku trochę soli do strawy, bo mąż sąsiadki ma wolne.

[Karma]

Food for you

[Alek Osiński]

Nie umiesz rysować,
wiec wszystko co masz
to te słowa zawarte
w zwierciadle.
Kto czeka najbardziej?
Komu nie starczy juz miejsca
na radość, wiec wylewa ja przez
palce, wzrok, dołeczki w policzkach
gdzie zmieściłby się cały parter
gdyby tylko mógł opowiadać.

ta część jak dla mnie bdb.
Swoiste novum nawet.
Później jednak jakby poziom spada;)