mocarz z labiryntu

[Nula.Mychaan]

kluczyłeś
w coraz węższych korytarzach
zakręty rodziły potwory

strach jak obręcz wrastał w gardło
ściany napierały
wyciskając powietrze z płuc

musiałeś uchwycić się wiatru
ikarowe skrzydła
zderzyły się z betonem

tylko chodnik rozkwitł

[witka]

O to Nulko jest piękne.
U mnie nie ma odpowiedniejszego słowa, zamiast rozbudowanego komentarza.

[Nula.Mychaan]

Dziękuję Witka

[eka]

Dobre, oszczędne a przecież emocjonalne pisanie o złu.
Mocarz i umysł w labiryncie, potwory, ucieczka, skok...
Widzę krew, życie podarowane betonowemu chodnikowi.
I handlarzom dopalaczy.

[Nula.Mychaan]

Ewuś dziękuję, trafiłaś w punkt
Ten wiersz jest dla mnie bardzo ważny,
o poświęcony ofierze powiedzmy "minotaura".

[mirek13]

A ja mam problem, Nula. Właśnie dlatego, że napisałaś, jak ważny to wiersz.
Czyli powinien kopnąć.
Bo on jest dobry. Ma ciekawe obrazowanie, dobre metafory i frazy.
A dla mnie jest tylko zbiorem tych "Dobroci".
I żeby nie było, że jestem taki mądry - nie wiem, co jeszcze powinien mieć (bądź nie mieć), aby kopnął, skoro taki ważny.

[Lucile]

Prawdziwie i przejmująco opisany stan umysłu kogoś, kto właśnie dostał tak zwany „złoty strzał” . Nieistotne, czy to narkotyk, czy dopalacz – jedno i drugie takie samo zło.
Widać, Nulko, że pisałaś emocjami – to nie zarzut, broń Boże - w poezji, kiedy coś mocno mnie poruszy, nazywam „Arią na strunie G”.

Gratuluję, wiersz gorzko – świetny.

Serdeczności
Lu

[Nula.Mychaan]

Bo on jest dobry. Ma ciekawe obrazowanie, dobre metafory i frazy.
A dla mnie jest tylko zbiorem tych "Dobroci".

Mirek niekoniecznie trzeba zaraz walnąć obuchem, jest ważny dla mnie, ale nad emocjami trzeba w miarę możliwości panować.
Moim zdaniem naładowany jest emocjami na tyle na ile powinien.
Przecież nie musiałam pisać w komentarzu, że jest dla mnie ważny.
Pod ocenę wystawiam wiersz, a nie swoje emocje.
Ale za to, że jest dobry, dziękuję.
Więc możemy napić się herbaty, tej Twojej earl gray, bo moja to też ulubiona, chociaż zwykle pijam kawę.

Prawdziwie i przejmująco opisany stan umysłu kogoś, kto właśnie dostał tak zwany „złoty strzał” . Nieistotne, czy to narkotyk, czy dopalacz – jedno i drugie takie samo zło.
Widać, Nulko, że pisałaś emocjami – to nie zarzut, broń Boże - w poezji, kiedy coś mocno mnie poruszy, nazywam „Arią na strunie G”.

Gratuluję, wiersz gorzko – świetny.

Lu, wow, bardzo, bardzo dziękuję. Może przyłączysz się na filiżankę herbatki

[mirek13]

Nula, choć jestem powszechnie znany z temperamentu, nie chodziło mi o jakiś klasyczny obuch.
Powalającą puentę, czy coś w tym stylu. Jest naładowany emocjami i ja tego nie zaprzeczę.
A tak, a nie inaczej napisałaś w komencie, to sorry, ale się odniosłem. Bo to ma znaczenie dla mojego odbioru.
Więc powiedziałem, że czegoś mi brak.
I nie wiem, czego, ale mam niedosyt i już.
PS. To po garnuchu earl grey

[Alek Osiński]

kluczyłeś
w coraz węższych korytarzach
zakręty rodziły potwory

strach jak obręcz wrastał w gardło
ściany napierały
wyciskając powietrze z płuc

musiałeś uchwycić się wiatru
ikarowe skrzydła
zderzyły się z betonem

tylko chodnik rozkwitł

Takie skrzyżowanie mitu Ikara z tym o Minotaurze
to bardzo ciekawy pomysł. Zderzenie skrajności,
które wypełniają dwuznacznościami
labirynt życia, choćby w ostatecznym rozrachunku
została tylko plama na betonie.

No bo jak spadać, to z wysoka:)