Marionetka

[tabakiera]

Powiem Ci, Niebieskooka, że już byłaś w formie i spory spadek nastąpił.
Mam nadzieję, a nawet pewność, że progres powróci.
Przekombinowałaś, moja droga.

każdą inną olśniewasz
rosą skrawkiem buta
na znieczulenie
brudna szyba usta
przyklejone chłodem

Nieudolne przerzutnie, połączone z próbą pisania paragonowego.

już cisza bezruch
w szparze przebitej
gdzie biło się niebo z myślami
tej nocy
nie zdołasz mi zaszyć

Wybacz, ale to brzmi jak parodia wiersza erotycznego.
Przebitej szpary nie da się zaszyć.

Jednym słowem - kicha po całości.

[niebieskooka14]

Ajć. Regres boli bardziej niż brak weny.
Dziękuję, postaram się wyjść z tych tarapatów.

[alchemik]

Pierwsze wersy tak ładnie i niemal niezamierzenie sięgają do Księgi Tysiąca i Jednej Nocy.
Reszta tak brzydko oddala się od Szeherezady.
A przecież w tym wątku można było zawrzeć, Twoje przemyślenia, które z trudem odczytałem, Niebieskooka.
1001 nocy. Przynajmniej jedenaście wersów.
A Ty epatujesz zbitkami słów jako metaforami.
Widzę Twoją potrzebę pisania wierszy.
Ale wiersze to nie słowa tylko myśli i emocje.

Niebieskooki

[tetu]

Zapowiadało się ciekawie. Pierwsza strofa kobieca, emocjonalna. Wielka szkoda że nie utrzymałaś poziomu.
Zgadzam się z Tab, że ta część:

już cisza bezruch
w szparze przebitej
gdzie biło się niebo z myślami
tej nocy
nie zdołasz mi zaszyć

wyszła zupełnie niezręczne.
Zostaw tytuł, pierwszą strofę i napisz od nowa, warto. Wejdź głęboko w peelkę, poczuj się jak ta marionetka, dasz radę, pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Pierwsza strofa bardzo fajna, ale ostatnia, psuje całość, przez tą szparę ucieka liryzm.
Poza tym trochę przegadany

[lczerwosz]

pokaż jak umiera w tobie
moja ostatnia
z tysiąca śmierci jednej nocy

każdą inną olśniewasz
rosą skrawkiem buta
na znieczulenie
brudna szyba usta
przyklejone chłodem

przyfrunęły motyle ja
muszę w nie wierzyć
jedwabnym dotykiem
tną sztywną suknię
dla ciebie jednego

już cisza spokojnej nocy
a tam gdzie niebo biło się
z myślami z tasiemkami teraz
całe w strzępach
i nagi sztylet

jakoś tak?

[alchemik]

Aleś piękny wiersz napisał, w związku z interpretacją, Leszku.
Tylko że on ani Twój, ani niebieskookiej.
Szkoda!

[lczerwosz]

To tylko szkic do kiczu, moje propozycje tylko są komentarzem i nie pretendują absolutnie do roli wiersza.
A i tak nie uniknąłem skojarzenia ze zboczeniem - gadżetomanią mimo, że nie użyłem słowa szpara.
I jeszcze skojarzenie: tidiritkom tidiritkom zaszyłam sobie nitką...
Proszę bez obrazy, wybacz za frywolność.

[Hosanna]

"przyfrunęły motyle
muszę w nie wierzyć"

motyle choć delikatne
zapowiadają moc, która domaga się czynów
nie wierzyć mocy może tylko ktoś, kto posiada moc większą
zdolną się przeciwstawić

ale postać jest bierna
można ją przebijać i zaszywać albo nie zdołać zaszywać (bo jednak potrafi sie skrycie przeciwstawić)
postać patrzy i ocenia
woli być ofiarą niż kreatorem
zdumiałaby się gdyby ktoś oczekiwał od niej mocy
którą gdzieś przecież
ma lecz
uśpioną
domagającą się snu
choćby smutnego

[eka]

Młoda, wybacz starszym ich skojarzenia. Pisząc, jeszcze nie ich miałaś. Ale są, więc trzeba pamiętać, aby nie położyć tekstu.
Pozdrawiam Cię z uśmiechem.
Nie jest wcale tak źle, nie ustawaj, córcia.