morze

[marta zoja]

przypływy i odpływy słów nikną w uśmiechu
pór roku zaskoczeniem zima wiosną
lato jesienią, to my kolaż z wycinków gazet
ja krzyczę to drży ból, ty drwisz z istnienia

walczę z żywiołem choroby jak łupinka orzecha
nie poddaje się burzy za maszt mam liść
tak wyposażona codziennie wyruszam dookoła
świata przez morza i oceany być albo nie być

tylko nie zabieraj mi nadziei i tak skleciłam
ją z porzuconych przez innych marzeń
i dom perły rodzącej się w bólu, patrzę
ludziom w okna szukając minionych dni

na potem, na jutro, naiwna

[Alek Osiński]

Bardzo bolesny-osobiście przekaz. Aż głupio jakieś uwagi
czynić, bo to jak operacja bez znieczulenia na żywym
organizmie. Tak więc się powstrzymam, Marto.

Pozdrawiam

[Nula.Mychaan]

Marto, ten wiersz jest przejmujący i bolesny, choć dość delikatny a trzasnęłaś mnie nim jak obuchem.