hymne at the Gaja ( piosnka)

[WHITE RAVEN]

ja pamiętam tamten dzień
kiedy wszystko było inaczej
wiatr co rozwiał serca po świecie
w bólu miłości złamane

czas szyje rany dość niestarannie
zakazi je strachem i złością
lecz ty pamiętaj o swojej przysiędze
oddaj serce Bogini na ręce

życie prowadź bez nienawiści
nie pogrywaj z istoty uczuciem
postaw na wszystkich i każdego z osobna
ta droga dość jest zawiła
pamiętaj o tych słabszych na tyłach

niech nieba uchylą czerpów
przed domem z drzewa żywego
lecz nie z przymusu ale z radości
ku chwale nas cieni
uplotą dywan z roślinnej zieleni

[alchemik]

Przepatosiłeś tu, Kruku, okrutnie.
Bogini Gaja, czyli personifikacja Ziemi.
Znosi, unosi nas pośród mordowanych puszcz i oceanów, bo musi, choć tyle już krzywd jej wyrządziliśmy.
Niestety, jesteśmy Jej częścią, może rakiem, nowotworem z przerzutami na kosmos?
Temat interesujący.
Ujęcie tematu kiepskie, żebym nie powiedział, złe.

Oczywiście, to moje indywidualne zdanie.
Ale przecież ja nie znam się na poezji.

Może inni się zachwycą.
Miałbym im to, nie tyle za złe, co za pozbawione dobrego smaku.

Jerzy Edmund

Masz dużo lepsze wiersze.
Sięgaj do nich.

[WHITE RAVEN]

Drogi Alchemik-u

Nie obaraź się ale ja nie szukam autorytetów .
Nie zależy mi na zachwycaniu kogokolwiek .
Nie powiem Wesołych Świąt bo to nie mój okres ...
Nauczyłem się już obrywać cięgi i baty od ludzi .
A wierz lub nie mam wiele poważniejsze problemy niż te które tyczą się tego forum .
A pisać będę bo taka moja natura .
Dlatego dzięki

Ps: Na więcej nie licz masz swoje życie ...

[WHITE RAVEN]

,,Hymne at the Gaja" (oryginal sound)

ja pamiętam tamten dzień
mroki nocy chwili czar
wiatr co uniósł sen daleko
w obłokach zamrzniętych par

czas szydzi z ran
rozdrapanych przez przelotne jaskółki
nie wywołują wiosny
wplatają się w gęstwinę ciał


życie prowadź bez opium w rosole
nie pogrywaj z ogniem
postaw na wszystko na jednego asa
a droga będzie jaśniejsza

niech nieba uchylą czerpów
przed szczupłym światłem Heliosa
lecz nie z przymusu ale ku chwale
zwykłych rodzinnych płomieni




Ps: Podreperowałem nieco

[alchemik]

A Ty się na mnie nie obrażaj, Kruku.
Ja w swoim życiu postawiłem ostatnio na poezję.
Niewiele mi zostało poza nią.

Jerzy